شما در مجله صفرویک میتوانید تمام اطلاعات خود را در زمینه خدمات اینترنت و انواع سرویس ها به دست بیاورید و از اخبار روز صفرویکی مطلع شوید.
در شبکه، واحد انتقال حداکثر (MTU) اندازه گیری است که نشان دهنده بزرگترین بسته داده ای است که یک دستگاه متصل به شبکه می پذیرد. تصور کنید که مانند محدودیت ارتفاع برای زیرگذرها یا تونل‌های آزادراه است: اتومبیل‌ها و کامیون‌هایی که از حد مجاز ارتفاع فراتر می‌روند، نمی‌توانند از آن عبور کنند، همانطور که بسته‌هایی که بیش از MTU یک شبکه هستند، نمی‌توانند از آن شبکه عبور کنند.
با این حال، بر خلاف خودروها و کامیون‌ها، بسته‌های داده‌ای که بیش از MTU هستند به قطعات کوچکتری تقسیم میشوند تا بتوانند در آن جا شوند. به این فرآیند تکه تکه شدن می گویند. بسته های تکه تکه شده پس از رسیدن به مقصد دوباره جمع می شوند.
MTU در بایت اندازه گیری می شود – یک “بایت” برابر با ۸ بیت اطلاعات است، یعنی ۸ یک و صفر. ۱۵۰۰ بایت حداکثر اندازه MTU است.
تمام داده های ارسال شده از طریق اینترنت به قطعات کوچکتری تقسیم می شوند که به آنها بسته می گویند. به عنوان مثال، هنگامی که یک صفحه وب از یک وب سرور به لپ تاپ کاربر ارسال می شود، داده های تشکیل دهنده صفحه وب به صورت مجموعه ای از بسته ها از طریق اینترنت منتقل می شود. سپس بسته‌ها توسط لپ‌تاپ به صفحه اصلی و کل وب سرهم میشوند.
بسته های داده دارای دو بخش اصلی هستند: هدر و بار. هدر حاوی اطلاعاتی در مورد آدرس مبدأ و مقصد بسته است، در حالی که بارگذاری محتویات واقعی بسته است. هدر را به عنوان یک برچسب حمل و نقل متصل به یک بسته و بار را به عنوان محتویات بسته در نظر بگیرید. (برخلاف بسته‌ها، بسته‌های موجود در اینترنت دارای هدرهای متعددی هستند که توسط پروتکل‌های شبکه‌ای مختلف متصل شده‌اند.)
MTU تقریبا همیشه در رابطه با بسته های لایه ۳* یا بسته هایی که از پروتکل اینترنت (IP) استفاده می کنند استفاده می شود. MTU بسته را به عنوان یک کل، از جمله تمام هدرها و محموله اندازه گیری می کند. این شامل هدر IP و هدر TCP (پروتکل کنترل حمل و نقل) است که معمولاً تا ۴۰ بایت طول دارد.
*مدل OSI عملکردهایی را که اینترنت را ممکن می کند به ۷ لایه تقسیم می کند. لایه ۳ لایه شبکه است که مسیریابی در آن انجام می شود.
هنگامی که دو دستگاه محاسباتی یک اتصال را باز می کنند و شروع به تبادل بسته ها می کنند، آن بسته ها در چندین شبکه هدایت می شوند. لازم است نه تنها MTU دو دستگاه در انتهای هر ارتباط، بلکه تمام روترها، سوئیچ ها و سرورها در وسط نیز در نظر گرفته شود. بسته هایی که در هر نقطه از مسیر شبکه از MTU فراتر می روند، تکه تکه می شوند.
فرض کنید سرور A و کامپیوتر A به هم متصل هستند، اما بسته های داده ای که برای یکدیگر ارسال می کنند باید در طول مسیر از روتر B و روتر C عبور کنند. سرور A، کامپیوتر A و روتر B همگی دارای MTU ۱۵۰۰ بایت هستند. با این حال، روتر C دارای MTU ۱۴۰۰ بایت است. اگر سرور A و کامپیوتر A از MTU روتر C آگاه نباشند و بسته های ۱۵۰۰ بایتی ارسال کنند، تمام بسته های داده آنها توسط روتر B در حین انتقال قطعه قطعه می شود.
برای گیمرهای حرفه ای که تعدادشان کم هم نیست سرعت اینترنت گاهی از نان شب هم واجب تر است. گاهی گیمر های حرفه ای به ویژه عاشقان PS4 یا PS3 با قطع شدن های پیاپی ارتباط و نرخ پینگ بالا مواجه می شوند که بسیار آزار دهنده است . دلایل مختلفی ممکن است باعث برور این مشکل شود اما رایجترین آن NAT است. نت تایپ ( NAT type ) مخفف عبارت Network Address Translation است که با تغییرات محدود و ساده در روتر شما بر طرف می شود.
برای اینکه بدانید نت تایپ چیست و چطور با رفع آن از یک بازی سریع و بدون نقص لذت ببرید این نوشتار را تا انتها دنبال کنید. در گزارش بعد هم به آموزش تغییر نت تایپ در ps4 خواهیم پرداخت.
خرید اینترنت ارزان از صفرو یک
اتصال بین دو فضای شبکه وقتی به صورت ناقص انجام گیرد نت تایپ بروز می کند. فرآیند تغییر اطلاعات شبکه ای نت است که ممکن است در جاهای مختلفی مثل آدرس مبدا، پورت ها و یا آدرس مقصد بروز کند. این موراد در جاهایی که دسترسی به دو فضای متفاوت و مجزار صورت می گیرد استفاده می شود. این فضا ها ممکن است متفاوت باشند مثلا فضای بین کنسول و لپ تاپ شما.
سه نوع نت تایپ شناخته شده وجود دارند که کارشناسان به خوبی آن ها را می شناسند:
هر کدام از کارشناسان در مورد کاربردهای انواع نت نظرات متفاوتی دارند اما تقریبا همگی در این مورد اتفاق نظر دارند که نت باز به دلیل اینکه بیش از حد آسیب پذیر است تا حد امکان نباید مورد استفاده قرار گیرد.
نت باز این ویژگی را دارد که با نتظیم روتر بر روی آن قعطی ها به حد اقل می رسد اما این کار شبکه شما را بسیار آسیب پذیر می کنید و ممکن است با هر تهدید خارجی آسیب های فراوانی ببینید و کل شبکه از سیستم خارج شود.
در اینجا به برخی از مزایا و معایب انواع NAT type اشاره می کنیم:
مزایا
معایب
مزایا
معایب
مزایا
معایب
برای دریافت مشاوره و یا خرید سرویس مناسب با شماره ی 02148655 تماس بگیرید و یا از طریق فرم زیر درخواست خود را به ثبت برسانید.
در صورتی که نت تایپ را نشناسید و مراحل اصلاح آن را به درستی انجام ندهید اینترنت شما قطع می شود و این به آن معناست که هم بازی تعطیل می شود و هم نمی توانید از اینترنت برای سایر مقاصد خود هم استفاده کنید. تهیه یک نسخه پشتیبان قبل از هر گونه اعمال تغییری یک راهکار هوشمندانه است که از ایجاد خسارت های احتمالی گسترده در طی مراحل کار پیشگیری می کند.
گاهی مشکل نت نمی گذارد در هنگام بازی وارد بخش های مختلف شده و یا در محافل دوستانتان شرکت کنید. اگر پینگ شما نرخ خیلی بالایی دارد تغییرات NAT type تغییرات محسوس فراوانی را در کیفیت اتصال و بازی شما ایجاد خواهد کرد.
داشتن اینترنت ۴G، اینترنت td-lte، سرویس گیم، اینترنت پرسرعت مخصوص بازی آنلاین هرکدام موارد خاص خود را دارد که در طی این گزارش و شماره بعد در مورد آن با شما صحبت می کنیم که به بهترین شکل بتوانید از بازی خود لذت ببرید و از طریق اینترنت با گیمرهای حرفه ای سراسر جهان تبادل نظر کنید و یک بازی خوب و با کیفیت را تجربه کنید.
برای اینکه بتوانید یک بازی با کیفیت را تجربه کنید نت تایپ شما حتما باید نوع ۱ و یا ۲ باشد. اما در صورتی که نت تایپ شما از نوع سه هست هم با ایجاد تغییراتی در مودم خود می توانید کیفیت بازی خود را تا حدودی ارتقا دهید. این مورد از طریق پشتیبانی شرکت ارائه دهنده خدمات اینترنت پرسرعت ADSL نیز انجام پذیر است.
برای موفقیت در اعمال این تغییرات در گام نخست لازم است نت تایپ خود را بیابید، نوع آن را تشخیص دهید و در صورت نیاز آن را تغییر دهید.
برای این کار لازم است در پلی استیشین خود وارد بخش تنظیمات شوید و سپس بخش شبکه یا Network را بیابید در گام بعد دکمه Internet connection status را بزنید و در آخر صفحه بخش نت تایپ را بیابید در این قسمت می توانید به تمام اطلاعات نت تایپ خود و امکان ایجاد تغییر در آن دست پیدا کنید.
در این نوشتار با انواع نت تایپ، مزایا و معایب آن و شیوه شناسایی نوع NAT type خود آشنا شدید.
با اعمال تغییرات خاص در آن می توانید کیفیت بازی خود را ارتقا دهید در گزارش بعد به شما می آموزیم که چطور در PS4 خود نت تایپ را تغییر بدهید.
انتظار داریم روترهای عجیب و غریب به سبک عنکبوتی در نمایشگاه CES به نمایش گذاشته شوند و امسال ایسوس با رونمایی از اولین روتر بازی چهاربانده جهان با نام WiFi 7 در قالب ASUS ROG Rapture GT-BE98 ناامید نشد. روتر GT-BE98 مجهز به هشت آنتن، WiFi 7 چهار بانده (802.11be) و پشتیبانی از پهنای باند جدید 320 مگاهرتز و 4096-QAM را ارائه می دهد. همراه با عملیات چند پیوندی (MLO)، سوراخ کردن، سه پورت 10G، VPN Fusion، شتاب بازی در سطح سه‌گانه، حالت بازی موبایل، چهار سطح امنیتی و پشتیبانی AiMesh، RangeBoost Plus و پشتیبانی از نورپردازی AURA RGB که به شما امکان می‌دهد به طور یکپارچه ادغام کنید. در ادامه به بررسی خبر رونمایی از اولین روتر گیمینگ چهاربانده WiFi 7 توسط ایسوس می پردازیم.
با بهره گیری از پتانسیل کامل WiFi 7 با پشتیبانی از کانال 320 مگاهرتز در باند 6 گیگاهرتز، تا 160 درصد سرعت بیشتری نسبت به نسل قبلی ارائه می دهد. علاوه بر این، با مدولاسیون 4K QAM که می‌تواند داده‌های بیشتری را در انتقال جمع کند، اوج نرخ داده تا 20 درصد بیشتر است و سرعت باورنکردنی تا 25000 مگابیت در ثانیه را ارائه می‌کند. علاوه بر این، دو ویژگی انقلابی اضافی، Multi-Link Operation و Multi-RU Puncturing، به GT-BE98 اجازه می دهد تا اتصالات بی سیم کارآمدتر و قابل اعتمادتری را ارائه دهد.
“عملیات چند پیوندی به طور همزمان از طریق باندها و کانال های مختلف برای افزایش توان عملیاتی به دستگاه، کاهش تاخیر و بهبود قابلیت اطمینان انتقال می یابد. سوراخ‌سازی Multi-RU پهنای باند کانال گسترده‌ای را به واحدهای کوچکتر تقسیم می‌کند و سوراخ‌سازی را قادر می‌سازد تداخل را برای پهنای باند باقی‌مانده حذف کند و کارایی را افزایش دهد. گیمرها می توانند با یک پورت WAN/LAN 10 گیگابیت بر ثانیه و دو درگاه LAN 10 گیگابیت در ثانیه، از سرعت انتقال داده تا 10 برابر برای کارهایی که پهنای باند نیاز دارند، لذت ببرند. علاوه بر این، برای گیمرهایی که در خانه‌های بزرگ‌تر زندگی میکنند، RangeBoost Plus انحصاری ASUS محدوده سیگنال و پوشش کلی را بهبود می‌بخشد. و شتاب بازی سه‌سطحی انحصاری ROG تجربه‌های بازی فوق‌العاده‌ای را ارائه می‌دهد.
یکی از مؤلفه‌های مهم یک سرور خوب، پهنای باند بالای آن است. این همان مؤلفه‌ای است که در سایت‌های مختلف به‌صورت سرعت لود احساس میشود. به این صورت که شما تفاوت پهنای باند مناسب را با سرعت‌بالای آپلود و دانلود فایل‌ها مشاهده می‌کنید. بنابراین، در انتخاب یک سرور و دیتاسنتر مناسب نیز باید به پهنای باند اختصاصی و زیرساخت‌های لازم برای آن دقت کنید. در ادامه مطلب به بررسی بیشتر اهمیت بالای پهنای باند می‌پردازیم.
پهنای باند درواقع میزان اطلاعات عبوری از مسیر ارتباطی سرور و سایت در واحد زمان است و معمولاً با واحد بیت بر ثانیه اندازه‌گیری میشود. این مسیرهای ارتباطی همان کابل‌های نوری هستند که در سراسر جهان گسترده شده‌اند و اطلاعات را به‌صورت سیگنال‌هایی از مبدأ به مقصد انتقال می‌دهند. برای درک راحت‌تر این مفهوم میتوانید کابل‌های نوری را به‌صورت شلنگ‌هایی در نظر بگیرید که آب را در خود جای‌داده و به سمت مقصد هدایت میکنند؛ یا حتی به شکل یک جاده که داده‌ها به‌عنوان ماشین در حال حرکت در لایه‌های آن هستند. حال کیفیت بالای زیرساخت‌ها را به‌عنوان بزرگ‌تر بودن شیلنگ‌ها یا پهن‌تر بودن جاده‌ها تصور کنید. قاعدتاً سرعت انتقال و بسته‌های اطلاعاتی قابل‌انتقال افزایش می‌یابد؛ برای مثال، 200 مگابایت بر ثانیه نشان‌دهنده سرعت انتقال 200 میلیون بیت در یک ثانیه است.
امروزه در دنیایی زندگی می‌کنیم که همه به دنبال دستیابی هرچه سریعتر به اطلاعات و پاسخ موردنیاز خود هستند. بنابراین، سرعت لود شدن اطلاعات از اهمیت بالایی برخوردار است. قطعاً پهنای باند خوب، گام بزرگی برای رسیدن به‌سرعت موردنظر کاربران است. بااین‌حال، در برخی موارد مشاهده میشود که پهنای باند کاهش می‌یابد. این را بیشتر در ساعات اوج مصرف، در صورت مصرف بیش از مقدار خریداری‌شده ماهیانه یا بیشتر شدن تعداد بازدیدکنندگان سایت از ظرفیت مشخص، مشاهده می‌کنیم. به همین دلیل است که برای حل مشکلات این‌چنینی از سرور اختصاصی بهره می‌برند که منابع کامل سرور در اختیار کلاینت قرار میگیرد؛ اما شاید یک سرور اختصاصی برای کسب‌وکار کوچک ما به‌نوعی زیاده‌روی و ضرر مالی به‌حساب بیاید. بنابراین راهکار چیست؟
در اولین قدم باید نیازهای کسب‌وکار خود را بررسی کنید. از آمار و ارقام و برنامه‌ریزی‌های دقیق خود میتوانید دریابید که نیاز کسب‌وکار شما در چه حد است. در این راستا، در نظر بگیرید که میزان مصرف اینترنت کسب‌وکار شما چقدر است. توجه داشته باشید که نیازهای کنونی سایت شما ممکن است پایدار نباشد و در آینده با کاهش یا افزایش روبرو است. بسته به این دو مورد، پهنای باند موردنیاز سایت شما تغییر می‌کند. برای تصور بهتر این موضوع فرض کنید کسب‌وکار کوچک و نوپای شما مانند یک لیوان است که برای انتقال محتویات آن به نی نیاز دارید؛ اما از شیلنگ استفاده می‌کنید. این دقیقاً به همان اندازه غیرمنطقی است که انتخاب سرور اختصاصی برای کسب‌وکار نوپای شما می‌تواند باشد.
اما در نظر بگیرید که کسب‌وکار شما رونق یافته است و آینده روشنی در انتظار آن است. به‌این‌ترتیب، وبسایت شما به منابع بیشتری نیاز دارد. کاربران بیشتر، سرعت بالاتری می‌طلبند و بسته‌های اطلاعاتی بیشتری را به حرکت درمی‌آورند. به این منظور شما میتوانید از سرور مجازی با منابع دست‌چین شده خودتان استفاده کنید یا اینکه یک سرور اختصاصی و دیتاسنتر مناسب را برای روزهای درخشان کسب‌وکار خود آماده کنید. البته که این کار می‌تواند هزینه بیشتری را نیز در پی داشته باشد؛ اما امنیت و ظرفیت انتقال اطلاعات سایت بالا می‌رود و کاربران را نیز در هنگام بهره‌مندی از خدمات شما دچار مشکل نمی‌کند. به‌این‌ترتیب، سطح رضایت کاربران و موفقیت شما با نمودار صعودی به سمت موفقیت پیش می‌روند.
در نظر داشته باشید که اگر پهنای باند مناسب برای وبسایت خود را خریداری نکرده باشید و مصرف بازدیدکنندگان وبسایت شما از حد مشخصی بیشتر شود؛ مجبور به منتظر ماندن تا پایان ماه و شارژ مجدد پهنای باند یا خرید پهنای باند مازاد از شرکت میزبان خود هستید. بیشترین مشکلات پهنای باند در سرورهای اشتراکی مشاهده میشود که در این صورت، میزان پهنای باند در دسترس شما تحت تأثیر فعالیت کلاینت‌های دیگر نیز قرار میگیرد.
همانطور که بیان کردیم، اهمیت پهنای باند در سرعت ایجادشده برای انتقال فایل‌ها و درنتیجه، رضایت کاربران وبسایت مشخص خواهد شد. هرچند مطالب وبسایت شما و کیفیت خدمات کسب‌وکار شما خوب باشد، سرعت‌پایین وبسایت می‌تواند کاربران بی‌حوصله را فراری دهد. بنابراین، همواره باید سعی کنید یک‌قدم از رقبای کاری خود جلوتر باشید و تمام رضایت کاربران خود را جلب کنید.
لایه 7 هفتمین و برترین لایه مدل اتصال متقابل سامانه‌های باز (Open Systems Interconnect) (OSI) است که به آن لایه اپلیکیشن نیز می گویند. این بالاترین لایه ای است که از فرآیندهای کاربر نهایی و برنامه های آن پشتیبانی می‌کند. به بیان دیگر، هر گاه کاربر قصد استفاده از برنامه ای را در فضای اینترنت دارد، این لایه هفتم است که ارتباط او را با این نرم افزارها برقرار می کند. لایه 7، اعضای ارتباطی و کیفیت سرویس های بین آن را مشخص می کند، حریم خصوصی و احراز هویت کاربر را در نظر می گیرد و همچنین، هرگونه محدودیت روی سینتکس داده را مشخص می کند. این لایه کاملا مبتنی بر برنامه است.
لایه کاربردی مدل OSI ، برخلاف مدل اینترنت، دامنه محدودی دارد. این لایه به طور مستقیم با برنامه ای که وظیفه اش نمایش تصاویر و داده ها به کاربر است، در ارتباط است و به عنوان یک چهارچوب قابل تشخیص توسط انسان عمل می کند. بنابراین به کاربر اجازه می دهد تا با لایه زیری که لایه نمایش است، ارتباط برقرار کند. این لایه با برنامه های نرم افزاری نیز در ارتباط است و یک جزء ارتباطی را اعمال می کند.
توابع لایه کاربردی یا لایه اپلیکیشن، شامل شناسایی طرف های ارتباطی، تعیین موجودیت منابع و کیفیت و سپس همگام کردن ارتباط بین اعضای ارتباطی میشود. در تعیین اعضای ارتباطی، لایه، هویت ها و موجودیت ارتباط برقرار کننده ها را شناسایی می کند و تشخیص می دهد که آیا منابع کافی وجود دارد یا روش ارتباطی منتخب موجود است یا خیر؟ زمانی که ارتباط برقرار شده است، لایه 7 این ارتباط را از طریق همکاری شرکای ارتباطی همزمان می کند.
در پاسخ به اینکه subnetting چیست و چگونه کار می‌کند؟ باید گفت که سابنت یا subnet ، شبکه ای در داخل یک شبکه است. subnet ها شبکه ها را کارآمدتر می کنند. از طریق subnet ، ترافیک شبکه می تواند مسافت کوتاه تری را بدون عبور از مسیریاب های غیر ضروری برای رسیدن به مقصد طی کند.
تصور کنید محسن نامهای را در پست می‌فرستد که خطاب آن نوید است، کسی که در شهر نزدیک به او زندگی می‌کند. برای اینکه نامه در اسرع وقت به دست نوید برسد، باید از اداره پست محسن به اداره پست در شهر نوید و سپس به نوید تحویل داده شود. اگر نامه ابتدا به یک اداره پست صدها مایل دورتر ارسال شود، نامه محسن ممکن است مدت زیادی طول بکشد تا به نوید برسد.
مانند خدمات پستی، شبکه‌ها زمانی کارآمدتر هستند که پیام‌ها تا حد امکان مستقیم ارسال شوند. هنگامی که یک شبکه بسته‌های داده را از شبکه دیگری دریافت می‌کند، آن بسته‌ها را بر اساس subnet مرتب‌سازی و مسیریابی می‌کند تا بسته‌ها مسیر ناکارآمدی را برای رسیدن به مقصد خود طی نکنند.
برای درک اینکه subnetting چیست باید به سرعت آدرس های IP را تعریف کنیم. به هر دستگاهی که به اینترنت متصل می شود یک آدرس IP (پروتکل اینترنت) منحصر به فرد اختصاص داده می شود که داده های ارسال شده از طریق اینترنت را قادر می سازد از بین میلیاردها دستگاه متصل به اینترنت به دستگاه مناسب دسترسی پیدا کنند. در حالی که رایانه‌ها آدرس‌های IP را به صورت کد باینری می‌خوانند (یک سری از 1 و 0)، آدرس‌های IP معمولاً به صورت یک سری کاراکترهای الفبایی نوشته میشوند.
این بخش بر روی آدرس‌های IPv4 تمرکز دارد که در قالب چهار عدد اعشاری که با نقطه از هم جدا شده‌اند، مانند 203.0.113.112 ارائه شده‌اند. (آدرس های IPv6 طولانی تر هستند و از حروف و همچنین اعداد استفاده می کنند.)
هر آدرس IP دارای دو بخش است. قسمت اول نشان می دهد که آدرس متعلق به کدام شبکه است. قسمت دوم دستگاه درون آن شبکه را مشخص می کند. با این حال، طول “بخش اول” بسته به کلاس شبکه تغییر می کند.
شبکه‌ها به کلاس‌های مختلفی دسته‌بندی میشوند که دارای برچسب A تا E هستند. شبکه‌های کلاس A می‌توانند میلیون‌ها دستگاه را به هم متصل کنند. شبکه های کلاس B و شبکه های کلاس C به تدریج از نظر اندازه کوچکتر می شوند. (شبکه های کلاس D و کلاس E معمولا استفاده نمی شوند.)
بیایید نحوه تأثیر این کلاس ها بر ساخت آدرس IP را بررسی کنیم:
همانطور که مثال قبلی نشان می دهد، نحوه ساخت آدرس های IP، یافتن شبکه مناسب برای مسیریابی داده ها را برای روترهای اینترنت نسبتاً ساده می کند. با این حال، در یک شبکه کلاس A (به عنوان مثال)، ممکن است میلیون ها دستگاه متصل وجود داشته باشد، و ممکن است مدتی طول بکشد تا داده ها دستگاه مناسب را پیدا کنند. به همین دلیل است که subnet مفید است: subnet آدرس IP را برای استفاده در طیف وسیعی از دستگاه ها محدود می کند.
از آنجا که یک آدرس IP محدود به نشان دادن آدرس شبکه و دستگاه است، آدرس های IP را نمی توان برای نشان دادن اینکه یک بسته IP باید به کدام زیر شبکه برود استفاده کرد. روترهای درون شبکه از چیزی به نام زیر شبکه ماسک برای مرتب کردن داده ها در subnet ها استفاده می کنند.
در پاسخ به اینکه ماسک subnetting چیست باید گفت که مانند یک آدرس IP است، اما فقط برای استفاده داخلی در یک شبکه. روترها از ماسک های زیر شبکه برای هدایت بسته های داده به مکان مناسب استفاده می کنند. ماسک‌های subnet در بسته‌های داده‌ای که از اینترنت عبور میکنند نشان داده نمی‌شوند – این بسته‌ها فقط آدرس IP مقصد را نشان می‌دهند که یک روتر با یک subnet مطابقت می‌دهد.
فرض کنید نوید به نامه محسن پاسخ می دهد، اما او پاسخ خود را به جای خانه محسن به محل کار محسن می فرستد. دفتر محسن بسیار بزرگ با بخش های مختلف است. برای اطمینان از اینکه کارمندان مکاتبات خود را به سرعت دریافت می کنند، تیم اداری در محل کار محسن نامه ها را بر اساس دپارتمان به جای کارمند جداگانه مرتب می کند. پس از دریافت نامه نوید ، آنها بخش محسن را جستجو می کنند و می بینند که او در بخش پشتیبانی مشتری کار می کند. آنها نامه را به جای محسن به بخش پشتیبانی مشتری می فرستند و بخش پشتیبانی مشتری آن را به محسن می دهد.
در این قیاس، محسن مانند یک آدرس IP و “Customer Support” مانند یک ماسک زیر شبکه است. با تطبیق محسن با بخش خود، نامه نوید به سرعت در گروه مناسبی از گیرندگان بالقوه طبقه بندی شد. بدون این مرحله، مدیران اداری باید زمان زیادی را صرف جستجوی مکان دقیق میز محسن کنند که می‌تواند در هر جایی از ساختمان باشد.
برای مثال در دنیای واقعی، فرض کنید یک بسته IP به آدرس IP 192.0.2.15 آدرس داده شده است. این آدرس IP یک شبکه کلاس C است، بنابراین شبکه با “192.0.2” (یا به طور دقیق فنی، 192.0.2.0/24) شناسایی می شود. روترهای شبکه بسته را به میزبانی در شبکه که با “192.0.2” نشان داده شده است، ارسال می کند.
هنگامی که بسته به آن شبکه می رسد، یک روتر در شبکه با جدول مسیریابی خود مشورت می کند. برخی از ریاضیات باینری را با استفاده از subnet ماسک 255.255.255.0 انجام می دهد، آدرس دستگاه “15” را می بیند (بقیه آدرس IP نشان دهنده شبکه است)، و محاسبه می کند که بسته باید به کدام زیر شبکه برود. بسته را به روتر یا سوئیچ مسئول تحویل بسته ها در آن زیر شبکه ارسال می کند و بسته به آدرس IP 192.0.2.15 می رسد.
در این مقاله به بررسی اینکه subnetting چیست و چگونه کار می کند؟ پرداخته شد و موارد مختلف در این زمینه بررسی شدند تا بتوانید به نحو احسن از سابنتینگ استفاده نمایید.
سرویس اینترنت ماهواره ای مقرون به صرفه Starlink که توسط ایلان ماسک اداره می شود به 1 میلیون مشترک پولی فعال رسیده است که اکنون شامل جت های خصوصی، کروز، قایق و غیره می شود. در ماه اکتبر، SpaceX اعلام کرده بود که سرویس اینترنت ماهواره‌ای آن به زودی در هواپیماهای منتخب با راه‌اندازی رسمی Starlink Aviation در سال آینده در دسترس خواهد بود. در ادامه به بررسی جزئیات رسیدن استارلینک به 1 میلیون کاربر می پردازیم.
این شرکت در توییتی نوشت: “استارلینک اکنون بیش از 1،000،000 مشترک فعال دارد از همه مشتریان و اعضای تیم استارلینک که در این نقطه عطف مشارکت داشتند، تشکر می کنیم.” در اوایل این ماه، استارلینک با اولین جت JSX، یک شرکت هواپیمایی خصوصی، پرواز کرد. استارلینک در حال ارائه اینترنت پرسرعت و کم تاخیر به مسافران در طول پرواز با جت است و جت های JSX بیشتری به زودی به این سرویس ملحق خواهند شد. ماسک اعلام کرده است که Starlink به زودی برای وسایل نقلیه تفریحی (RV) در ماه دسامبر در دسترس خواهد بود.
پس از رسیدن استارلینک به 1 میلیون کاربر، اسپیس ایکس همچنین یک سرویس اینترنت ماهواره ای جدید با تمرکز دولت به نام Starshield با تمرکز بر “امنیت ملی” خواهد داشت. از بیش از 3131 ماهواره فعال در مدار، تقریباً 2700 ماهواره در ارتفاعات عملیاتی خود قرار دارند و قادر به خدمت رسانی به مشتریان در زمین هستند. 390 ماهواره دیگر در حال صعود به مدارهای عملیاتی خود هستند. پس از اتمام آنها، اولین صورت فلکی استارلینک اسپیس ایکس بیش از دو سوم کامل خواهد شد. این صورت فلکی از پنج “پوسته” مداری تشکیل شده است گروه های متمایز از ماهواره ها که تمایل مداری مشابهی دارند (زاویه بین مدار ماهواره و استوای زمین) و ارتفاع. دو تا از این پوسته ها، که به عنوان گروه 1 و گروه 4 شناخته می شوند، شامل 3168 ماهواره یا بیش از دو سوم صورت فلکی هستند.
افزودن یکی از بهترین روترهای Wi-Fi ساده ترین راه برای ارتقاء شبکه خانگی شما است و ارزش انجام آن را دارد زیرا اکنون زمان بیشتری را به صورت آنلاین صرف می کنیم. تعویض روتر موجود خود با یک روتر جدید و به‌روز می‌تواند اینطور به نظر برسد که هر لپ‌تاپ، تلویزیون هوشمند، کنسول بازی و دوربین زنگ در بسیار سریعتر کار می‌کند. بسیاری از جدیدترین روترها علاوه بر اینکه اتصال Wi-Fi سریع‌تری را در سرتاسر خانه به شما می‌دهند، با نرم‌افزار امنیتی شبکه داخلی، برنامه‌های تلفن همراه برای پیکربندی تنظیمات خود در حال حرکت و استفاده آسان از نرم‌افزار کنترل والدین برای کمک به محدود کردن مدت زمان ارائه میشوند. چه از خانه کار کنید، چه در حال پخش محتوای آنلاین یا حتی بازی باشید، هیچ جایگزینی برای عملکرد درجه یک ارائه شده توسط یکی از بهترین روترهای Wi-Fi وجود ندارد. در ادامه به بررسی بهترین روترهای وای فای در سال 2022 می پردازیم. با ما همراه باشید.
در دوران کار از راه دور، روتر وای فای شما در حال انباشته شدن ساعات اضافه کاری جدی است و کارهایی بسیار بیشتر از کمک به شما در پخش فیلم و بازی انجام می دهد. روترهای وای فای خانگی میلیون‌ها نفر را در حال کار نگه می‌دارند، و همچنین طیف رو به رشدی از دستگاه‌های خانه هوشمند را به هم متصل میکنند. از این رو انتخاب وای فای مناسب مهم است که در ادامه بهترین روترهای وای فای در سال 2022 را به شما معرفی می کنم.
Asus RT-AX86U یک روتر Wi-Fi 6 است که سرعت های عالی و ویژگی های بازی قاتل و همچنین گزینه های سفارشی سازی عالی را ارائه می دهد. با عملکرد بالا و حفاظت مادام العمر در برابر نفوذها و بدافزارها، همچنین یک گزینه عالی برای ایمن سازی کل شبکه خانگی شما، ارائه حفاظت طولانی مدت بدون هزینه اشتراک و داشتن گارانتی دو ساله است.
اما جذابیت واقعی Asus RT-AX86U عملکرد آن است که در آزمایش ما به علامت جادویی 1 گیگابیت در ثانیه نزدیک شد تا اتصال سریع و بدون دردسر را برای همه دستگاه های شما فراهم کند. RT-AX86U با برد عالی و عملکرد عالی – حتی از طریق دیوارها و بین طبقات – بخش مساوی روتر عمومی استفاده عمومی و روتر مخصوص بازی است، و مجموعه ویژگی ها و پورت هایی که ارائه می دهد در مقایسه با برخی از بهترین عملکردها بسیار بد است. وسایل بازی اگر بهترین روتر Wi-Fi 6 را برای کل خانواده می‌خواهید، Asus RT-AX86U آن است.
Orbi WiFi 6E Netgear (شماره مدل RBKE963) یکی از بهترین سیستم‌های مش وای فای روی کره زمین است – و همچنین یکی از گران‌ترین سیستم‌های Wi-Fi است. اما اگر پولی برای سوزاندن، یک اتصال باند پهن گیگابیتی از ISP خود و یک خانه عظیم دارید، احتمالاً این سیستم مش برای شماست.
Orbi WiFi 6E می تواند تا 9000 فوت مربع را پوشش دهد. ماهواره سوم را اضافه کنید و می توانید به 12000 فوت مربع بروید. در فاصله 15 فوتی، کانال 6 گیگاهرتز روتر توان عملیاتی بیش از یک گیگابیت در ثانیه را ارائه می دهد، اولین روتر مش که در آزمایشات ما این کار را انجام می دهد.
هر واحد دارای 12 آنتن و چهار درگاه اترنت (یکی با سرعت 2.5 گیگابیت بر ثانیه) است و سیستم کانال هایی را در باندهای 2.5، 5 و 6 گیگاهرتز ایجاد می کند، به علاوه چهارمین درگاه 5 گیگاهرتزی برای backhaul بین واحدها.
Netgear اشتراک های آزمایشی را برای نرم افزار امنیتی Armor خود ارائه می دهد که شامل آنتی ویروس Bitdefender و کنترل های والدین است. همچنین پس از 90 روز باید هزینه پشتیبانی فنی را پرداخت کنید. اما اگر توانایی پرداخت هزینه این سیستم مش را دارید، مشکلی نخواهید داشت.
با روتر Netgear Nighthawk AX8 (RAX80) Wi-Fi 6، عملکرد عالی و امنیت بالا دست به دست هم می دهند، ترکیبی از توان عملیاتی که مانع عبور گیگابیت بر ثانیه را با محافظت از بدافزار و برنامه دایره Disney برای مسدود کردن محتوای نامناسب و مدیریت استفاده از شبکه خانوادگی می کند. . و با عملکرد عالی در دیوارها و کف، Nighthawk AX8 به همان اندازه در دنیای واقعی کار می کند که در آزمایشگاه.
ممکن است گران باشد. اکثر بهترین روترهای Wi-Fi 6 هستند – اما راه اندازی RAX80 برای ما آسان بود و به شما امکان می دهد روتر را دقیقاً همانطور که می خواهید پیکربندی کنید. همچنین برد 90 فوتی دارد، اما ما متوجه شدیم که عملکرد بهتری در فواصل 50 فوتی ارائه می‌کند و برای خانه‌های متوسط مناسب‌تر است. تقریباً با هر معیاری، Netgear Nighthawk AX8 (RAX80) روتر Wi-Fi-6 است که اگر نمی‌خواهید سرعت و ایمنی را به خطر بیندازید، میتوانید دریافت کنید.
اولین روتر بازی که ما آزمایش کردیم و دارای Wi-Fi 6 است، Asus ROG Rapture GT-AX11000 از بهترین روترهای وای فای در سال 2022 یک لذت برای گیمرها است، با سرعتی که در محدوده طولانی تر، تاخیر کم و تمام ویژگی هایی که گیمرها انتظار دارند، بهبود می یابد. همه اینها را اضافه کنید و اکثر روترهای بازی دیگر اکنون در رتبه دوم قرار دارند.
GT-AX11000 بزرگ است، با پایه عظیم، هشت آنتن چرخشی و حداکثر توان عملیاتی 10.8 گیگابیت بر ثانیه. این روتر بی سیم به لطف طراحی سه باند و چهار درگاه LAN پایین دستی گیگابیتی، یک اتصال 2.5G Base T Ethernet و دو پورت USB 3.0، قابلیت اتصال به تعداد زیادی را دارد.
سفارشی‌سازی داخلی و بهینه‌سازی‌های مبتنی بر بازی، کنترل زیادی را فراهم میکنند، و حتی میتوانید آن را با دیگر روترهای ایسوس برای شبکه‌سازی شبکه‌ای جفت کنید تا یک خانه بزرگ‌تر را پوشش دهید. با قیمت 450 دلار، گران است، اما این یکی از بهترین روترهای بازی برای گیمرهایی است که خواهان برتری آنلاین هستند.
قبلا در صفرویک به خبر رونمایی از روتر Nest Wifi Pro توسط گوگل پرداختیم. Google Nest Wi-Fi یک روتر مشبک وای فای عالی را با یک بلندگوی هوشمند خانگی ترکیب می کند و در هر کجای خانه که هستید، به شما امکان اتصال به کل خانه را همراه با مزایای Google Assistant می دهد. اگرچه آنها فاقد Wi-Fi 6 هستند، اما هم بلوتوث و هم شبکه 802.15.4 Thread mesh را برای اتصال موثر با دستگاه‌های اتوماسیون خانگی کم مصرف دارند. با این حال، اگر یک روتر مش از Google با پشتیبانی از Wi-Fi 6E می‌خواهید، Nest Wifi Pro اکنون در دسترس است و بررسی کامل ما در حال حاضر در حال انجام است. در حالی که توان کلی Nest Wi-Fi در بین روترهای مش بهترین نیست – در آزمایشات ما حداکثر توان خروجی 653.2 مگابیت بر ثانیه داشت – ما دوست داشتیم که هر ماهواره کوچک و محجوب باشد، بنابراین ظاهری نابجا ندارد. روی یک قفسه کتاب در مجموع، این یک سیستم وای فای مش کوچک عالی با قیمت مناسب است.
در این مقاله به بررسی 5 تا از بهترین روترهای وای فای در سال 2022 پرداخته شد و معایب و مزایای هرکدام بررسی شد تا بتوانید به نحو احسن در این مورد تصمیم گیری نمایید.
DHCP (پروتکل پیکربندی میزبان پویا) و DNS (سیستم نام دامنه) هر دو در معماری سرویس گیرنده-سرور کار می کنند، اگرچه اصطلاحات متفاوتی هستند. در حالی که DNS نام دامنه را به آدرس IP نگاشت می کند، DHCP پروتکلی است که آدرس IP را به هاست در شبکه به صورت پویا یا استاتیک اختصاص می دهد. در ادامه به بررسی اینکه تفاوت DNS و DHCP چیست؟ می پردازیم. با ما همراه باشید.
DHCP
چندی پیش، مدیران شبکه آدرس IP را برای هر دستگاه جداگانه اختصاص می دادند. این به این اندازه عملی نبود و زمان زیادی را صرف کرد. اما برای تسهیل این فرآیند، DHCP (پروتکل پیکربندی میزبان پویا) بنابراین اختراع شد.
DHCP به صورت متمرکز و با استفاده از سیستم سرویس گیرنده-سرور کار می کند. سرور DHCP به صورت خودکار و پویا آدرس های IP را برای هر دستگاه متصل جدید ارائه می دهد.
DNS
به غیر از DHCP، چیزی به نام DNS (سیستم نام دامنه) شناخته می شود. DNS همچنین برای راحتی افراد با آدرس IP کار می کند، هرچند به روشی متفاوت. همانطور که قبلا ذکر شد، هر دستگاهی که در اینترنت است از یک آدرس منحصر به فرد تشکیل شده است. همین امر در مورد وب سایت ها یا دامنه ها نیز صدق می کند.
انسان ها نمی خواهند ترکیب متفاوتی از اعداد را برای هر سایتی که دوست دارند به خاطر بسپارند. مردم می خواهند طبیعی ترین چیز را بگذارند – نام آن. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که نام آدرس نیست.
این همان جایی است که DNS شروع به کار می کند. DNS نام را دریافت می کند و متعاقباً اینترنت را با هدف یافتن سرور نام یا جایی که اطلاعات مربوط به نام قرار دارد جستجو می کند.
DNS در مقابل DHCP
در زیر یک جدول مقایسه حاوی پارامترهای مهمتر در مورد DNS و DHCP آمده است.
آیا DNS بهتر از DHCP است؟
اگر به دنبال راهی ساده و کارآمد برای مدیریت آدرس های IP هستید، DHCP ممکن است گزینه بهتری باشد. اما، اگر به کنترل بیشتری بر روی شبکه خود نیاز دارید یا می خواهید ویژگی های پیشرفته را پیاده سازی کنید، DNS ممکن است انتخاب بهتری باشد. در نهایت، ضروری است که قبل از تصمیم گیری، نیازهای خاص خود را در نظر بگیرید.
نتیجه
DNS فهرستی از نام‌ها است که با آدرس‌های IP خاصی مطابقت دارد، اما یک دایرکتوری واحد نیست. درست مانند اینترنت، DNS نیز وجود دارد. می توانید DNS را به عنوان لیست مخاطبین گوشی هوشمند خود در نظر بگیرید، جایی که هر مخاطب مربوط به یک شماره موبایل خاص است.
DHCP یک پروتکل مدیریت شبکه است که فرآیند پیکربندی دستگاه ها را در شبکه های IP خودکار می کند، بنابراین به آنها اجازه می دهد تا از خدمات مختلف شبکه استفاده کنند. یک سرور DHCP به صورت پویا یک آدرس IP و سایر پارامترهای پیکربندی شبکه را به هر دستگاه در یک شبکه اختصاص می دهد تا آنها بتوانند با شبکه های IP دیگر ارتباط برقرار کنند.
در این مقاله قصد داریم که گواهینامه SSL و آموزش نحوه نصب SSL را توضیح میدهیم بررسی می کنیم که و چه کاربردی دارد. همچنین نحوه نصب آن بر روی Cpanel را نیز شرح خواهیم داد. گواهینامه SSL فایل اطلاعاتی است که به‌صورت دیجیتالی یک کلید رمزنگاری شده cryptographic key را به وبسایت یک سازمان متصل می‌کند.
برای آموزش نحوه نصب SSL باید گفت که گواهینامه SSL یک پروتکل استاندارد و رایج امنیتی بر پایه رمزگذاری است که در آن داده های رد و بدل شده بین سرویس دهنده و سرویس گیرنده توسط کلیدهای خصوصی و عمومی رمزنگاری شده و در سمت دیگر رمزگشایی میشود.
امنیت در این پروتکل دو طرفه است؛ یعنی در هر دو طرف، فرایند رمزنگاری و رمزگشایی انجام میگیرد.
بسیاری از سرویس دهندگانی که اطلاعات و داده های حساس مانند اطلاعات کارت های بانکی، کارت های شناسایی، رمزهای عبور مهم و … را بین خود و سرویس گیرنده رد و بدل میکنند نیازمند یک بستر امن برای این ارتباطات میباشند.
وب سایت هایی که از پروتکل امن SSL جهت رمزگذاری داده ها استفاده میکنند، معمولا از طریق پروتکل HTTPS با سرویس گیرنده ها ارتباط برقرار میکنند. در مرورگرها، اینگونه وبسایت ها معمولا با علامت قفل سبز به معنای ارتباط امن سالم نشان داده میشوند.
زمانی که قصد دارید این گواهینامه را روی پنل های مختلف نصب نمایید تنظیمات مربوط به پنل می باست انجام شود.
برای مثال جهت آموزش نحوه نصب SSL روی پنل cPanel میبایست موارد زیر را انجام دهید:
ابتدا میباست موارد زیر را دراختیار داشته باشید:
پس از اطمینان از داشتن موارد مذکور وارد cPanel شده و گزینه TLS/SSL را باز کنید.
پیرو تصویر زیر بر روی گزینه sites SSL Manage کلیک کنید.
سپس طبق تصویر زیر در قسمت Install an SSL Website ، مراحل زیر را انجام دهید:
اگر صاحب وب سایت هستید و امنیت آن سایت برای شما اهمیت دارد، بنابراین برای شما مهم است که به نحوه نصب و فعال سازی گواهینامه SSL بر روی هاست تسلط داشته باشید. بهتر است بدانید که چگونه اقدام به نصب آن در هاست سایت خودتان کنید. با نصب SSL سایت با HTTPs:// در دسترس میشود و کاربران با خیال راحت و در محیطی کاملاً امن اطلاعاتشان را رد و بدل میکنند.
اطلاعاتی که در بستر SSL رد و بدل میشوند به‌صورت کاملاً کدگذاری شده است. نمی‌توان به این اطلاعات دسترسی داشت و اقدام به دزدیدن آنها کرد.
در این مقاله به آموزش نحوه نصب SSL پرداخته شد تا با توجه به آن بتوانید به بهترین نحو از گواهینامه SSL بهره ببرید.
درواقع پروتکل اینترنت (IP) یک پروتکل یا مجموعه‌ای از قوانین برای مسیریابی و آدرس‌دهی بسته‌های داده است تا بتوانند در شبکه‌ها حرکت کنند و به مقصد صحیح برسند. داده هایی که از اینترنت عبور می کنند به قطعات کوچکتری تقسیم می شوند که بسته ها نامیده می شوند. اطلاعات IP به هر بسته متصل می شود و این اطلاعات به روترها کمک می کند تا بسته ها را به مکان مناسب ارسال کنند. به هر دستگاه یا دامنه ای که به اینترنت متصل می شود یک آدرس IP اختصاص داده می شود و با هدایت بسته ها به آدرس IP متصل به آنها، داده ها به جایی می رسند که مورد نیاز است.
هنگامی که بسته ها به مقصد خود می رسند، بسته به اینکه کدام پروتکل حمل و نقل در ترکیب با IP استفاده می شود، با آنها متفاوت رفتار می شود. رایج ترین پروتکل های انتقال TCP و UDP هستند.
در شبکه اینترنت پرسرعت، پروتکل اینترنت، روشی استاندارد برای انجام اقدامات خاص و قالب‌بندی داده‌ها است به طوری که دو یا چند دستگاه قادر به برقراری ارتباط و درک یکدیگر باشند.
برای درک اینکه چرا پروتکل های اینترنت ضروری هستند، روند ارسال نامه را در نظر بگیرید. روی پاکت، آدرس ها به ترتیب زیر نوشته شده است: نام، آدرس خیابان، شهر، ایالت و کد پستی. اگر یک پاکت در صندوق پستی که ابتدا کد پستی آن نوشته شده باشد، سپس آدرس خیابان و سپس ایالت و غیره در آن نوشته شود، اداره پست آن را تحویل نمی‌دهد. یک پروتکل توافق شده برای نوشتن آدرس ها به منظور کارکرد سیستم پستی وجود دارد. به همین ترتیب، تمام بسته های داده IP باید اطلاعات خاصی را به ترتیب خاصی ارائه دهند و همه آدرس های IP از یک فرمت استاندارد پیروی می کنند.
منظور از پروتکل اینترنت یا شبکه
آدرس IP یک شناسه منحصر به فرد است که به دستگاه یا دامنه ای که به اینترنت متصل می شود اختصاص داده می شود. هر آدرس IP یک سری کاراکتر است، مانند ‘192.168.1.1’. از طریق حل‌کننده‌های DNS، که نامهای دامنه قابل خواندن توسط انسان را به آدرس‌های IP ترجمه میکنند، کاربران می‌توانند بدون به خاطر سپردن این سری پیچیده از کاراکترها، به وب‌سایت‌ها دسترسی داشته باشند. هر بسته IP حاوی آدرس IP دستگاه یا دامنه ارسال کننده بسته و آدرس IP گیرنده مورد نظر خواهد بود، دقیقاً مانند اینکه آدرس مقصد و آدرس برگشتی در یک نامه درج شده است. جهت اطلاعات بیشتر می توانید مقاله IP اینترنت چیست را مطالعه نمایید.
پروتکل های اینترنتی یا Internet Protocols مجموعه ای از قوانین هستند که بر ارتباطات و تبادل داده ها از طریق اینترنت نظارت می کنند. هر دو فرستنده و گیرنده باید از پروتکل های یکسانی برای برقراری ارتباط بین داده ها پیروی کنند. برای درک بهتر آن، بیایید یک زبان را مثال بزنیم. هر زبانی مجموعه ای از واژگان و دستور زبان خود را دارد که اگر بخواهیم به آن زبان ارتباط برقرار کنیم باید بدانیم. به طور مشابه، از طریق اینترنت، هر زمان که به یک وبسایت دسترسی پیدا می‌کنیم یا اطلاعاتی را با دستگاه دیگری مبادله می‌کنیم، این فرآیندها توسط مجموعه‌ای از قوانین به نام پروتکل‌های اینترنتی کنترل میشوند.
انواع پروتکل اینترنت
پروتکل User Datagram یا UDP یکی دیگر از انواع پروتکل اینترنت است. این سریعتر از TCP است، اما همچنین کمتر قابل اعتماد است. UDP مطمئن نمی شود که همه بسته ها تحویل داده شده و مرتب هستند، و قبل از شروع یا دریافت انتقال، ارتباطی برقرار نمی کند.
پروتکل کنترل انتقال (TCP) یک از انواع پروتکل اینترنت که یک پروتکل انتقال است، به این معنی که نحوه ارسال و دریافت داده ها را دیکته می کند. یک هدر TCP در بخش داده هر بسته که از TCP/IP استفاده می کند گنجانده شده است. قبل از انتقال داده، TCP یک ارتباط با گیرنده باز می کند. TCP تضمین می کند که پس از شروع انتقال، همه بسته ها به ترتیب می رسند. از طریق TCP، گیرنده دریافت هر بسته ای را که می رسد تایید می کند. در صورت عدم تایید دریافت، بسته های گم شده مجددا ارسال خواهند شد.
TCP برای قابلیت اطمینان طراحی شده است نه سرعت. از آنجایی که TCP باید مطمئن شود که همه بسته‌ها به ترتیب وارد میشوند، بارگیری داده‌ها از طریق TCP/IP ممکن است در صورت مفقود شدن برخی از بسته‌ها بیشتر طول بکشد.
TCP و IP در ابتدا برای استفاده با هم طراحی شده بودند، و اغلب به عنوان مجموعه TCP/IP نامیده می شوند. با این حال، پروتکل های انتقال دیگر را می توان با IP استفاده کرد.
منظور از TCP/IP
این پروتکل اینترنت برای ارسال و توزیع ایمیل های خروجی مهم هستند. این پروتکل از هدر نامه برای دریافت شناسه ایمیل گیرنده استفاده می کند و نامه را در صف ایمیل های ارسالی وارد می کند. و به محض اینکه نامه را به شناسه ایمیل دریافت کننده تحویل می دهد، ایمیل را از لیست ارسالی حذف می کند. پیام یا نامه الکترونیکی ممکن است متن، ویدئو، تصویر و غیره را در نظر بگیرد. این به تنظیم برخی از قوانین سرور ارتباطی کمک می کند.
یک پروتکل ارتباطی است که برای ایجاد ارتباط مستقیم بین دو دستگاه ارتباطی استفاده می شود. این پروتکل اینترنت قوانینی را تعریف می کند که با استفاده از آن دو دستگاه با یکدیگر احراز هویت می کنند و اطلاعات را با یکدیگر تبادل می کنند. به عنوان مثال، کاربر رایانه شخصی خود را به سرور یک ارائه دهنده خدمات اینترنتی متصل می کند همچنین از PPP استفاده می کند. به طور مشابه، برای اتصال دو روتر برای ارتباط مستقیم از PPP استفاده می کند.
این پروتکل از انواع پروتکل های اینترنت برای انتقال فایل ها از یک سیستم به سیستم دیگر استفاده می شود. این بر روی مدل مشتری-سرور کار می کند. هنگامی که یک ماشین برای انتقال فایل از یک ماشین دیگر درخواست می کند، FTO یک ارتباط بین این دو برقرار می کند و یکدیگر را با استفاده از شناسه و رمز عبور آنها احراز هویت می کند. و انتقال فایل مورد نظر بین ماشین ها انجام می شود.
SFTP که به نام SSH FTP نیز شناخته می شود به پروتکل انتقال فایل (FTP) از طریق پوسته امن (SSH) اشاره دارد زیرا دستورات و داده ها را در حین انتقال رمزگذاری می کند. SFTP به عنوان پسوند SSH عمل می کند و فایل ها و داده ها را رمزگذاری می کند و سپس آنها را از طریق یک جریان داده پوسته ایمن ارسال می کند. این پروتکل اینترنت برای اتصال از راه دور به سیستم های دیگر در حین اجرای دستورات از خط فرمان استفاده می شود.
این پروتکل از انواع پروتکل اینترنت برای انتقال ابرمتن ها از طریق اینترنت استفاده می شود و توسط www (World Wide Web) برای انتقال اطلاعات تعریف شده است. این پروتکل نحوه قالب بندی و انتقال اطلاعات را مشخص می کند. و همچنین اقدامات مختلفی را که مرورگرهای وب باید در پاسخ به تماس هایی که برای دسترسی به یک صفحه وب خاص انجام می شود انجام دهند، تعریف می کند. هر زمان که یک کاربر مرورگر وب خود را باز می کند، کاربر به طور غیرمستقیم از HTTP استفاده می کند زیرا این پروتکلی است که برای اشتراک گذاری متن، تصاویر و سایر فایل های چند رسانه ای در شبکه جهانی وب استفاده می شود.
HTTPS پسوند پروتکل انتقال ابرمتن (HTTP) است. برای ارتباط ایمن از طریق یک شبکه کامپیوتری با پروتکل SSL/TLS برای رمزگذاری و احراز هویت استفاده می شود. بنابراین، به طور کلی، یک وب سایت دارای یک پروتکل HTTP است، اما اگر وب سایت به گونه ای باشد که برخی از اطلاعات حساس مانند جزئیات کارت اعتباری، جزئیات کارت نقدی، OTP و غیره را دریافت کند، برای ایمن تر کردن وب سایت به یک گواهی SSL نیاز دارد. بنابراین، قبل از وارد کردن هر گونه اطلاعات حساس در یک وب سایت، باید بررسی کنیم که آیا لینک HTTPS است یا خیر. اگر HTTPS نباشد، ممکن است برای وارد کردن اطلاعات حساس به اندازه کافی امن نباشد.
TELNET یک پروتکل اینترنت استاندارد TCP/IP است که برای سرویس ترمینال مجازی ارائه شده توسط ISO استفاده می شود. این یک ماشین محلی را قادر می‌سازد تا به دیگری متصل شود. رایانه ای که در حال اتصال است رایانه راه دور و رایانه محلی که در حال اتصال است نامیده می شود. عملیات TELNET به ما امکان می دهد هر چیزی را که روی رایانه راه دور انجام می شود در رایانه محلی نمایش دهیم. این بر اساس اصل مشتری/سرور عمل می کند. رایانه محلی از برنامه مشتری شبکه راه دور استفاده می کند در حالی که رایانه راه دور از برنامه سرور شبکه راه دور استفاده می کند.
ممکن است فرستنده و گیرنده داده ها بخش هایی از شبکه های مختلف باشند که در نقاط مختلف جهان با سرعت های مختلف انتقال داده واقع شده اند. بنابراین، ما به پروتکل هایی برای مدیریت کنترل جریان داده ها، کنترل دسترسی پیوندی که در کانال ارتباطی به اشتراک گذاشته می شود، نیاز داریم. فرض کنید یک فرستنده X وجود دارد که سرعت انتقال داده 10 مگابیت بر ثانیه دارد. و یک گیرنده Y وجود دارد که سرعت دریافت داده 5 مگابیت بر ثانیه دارد.
از آنجایی که سرعت دریافت داده ها کند است، بنابراین برخی از داده ها در حین انتقال از بین می روند. برای جلوگیری از این امر، گیرنده Y باید به فرستنده X در مورد عدم تطابق سرعت اطلاع دهد تا فرستنده X بتواند نرخ انتقال خود را تنظیم کند. به طور مشابه، کنترل دسترسی تصمیم می گیرد گره ای را که در یک لحظه خاص به پیوند مشترک در کانال ارتباطی دسترسی پیدا کند. در غیر این صورت، اگر بسیاری از رایانه ها به طور همزمان داده ها را از طریق یک پیوند ارسال کنند، داده های ارسال شده با هم برخورد می کنند و منجر به خراب شدن یا از دست رفتن داده ها می شود.
اینترنت و بسیاری از شبکه های داده دیگر با سازماندهی داده ها در قطعات کوچکی به نام بسته ها کار می کنند. هر داده بزرگی که بین دو دستگاه شبکه ارسال می شود توسط سخت افزار و نرم افزار زیرین به بسته های کوچکتر تقسیم می شود. هر پروتکل شبکه قوانینی را برای نحوه سازماندهی بسته های داده آن به روش های خاصی مطابق با پروتکل هایی که شبکه پشتیبانی می کند، تعریف می کند. از این رو در این مقاله به بررسی انواع مختلف پروتکل های اینترنت پرداخته شد.
در این مقاله قصد داریم نحوه اتصال به Shared Storage با پروتکل NFS را شرح دهیم. به طور کلی به حافظه‌های ذخیره سازی که به صورت اشتراکی چه به صورت محلی یا تحت شبکه برای یک مجموعه مجازی سازی در نظر گرفته میشود Share Storage می‌گویند.
استفاده از Share Storage در پروژه‌ها دارای مزایا و معایبی می‌باشد از جمله مزایای استفاده از دخیره سازی به صورت اشتراکی صرفه جویی در هزینه‌های مالی و بهبود کارایی سیستم می‌باشد. و البته با توجه به در اختیار گرفتن فضای دخیره سازی در بستر شبکه و اختصاص Storage به ادمین‌های مختلف این روش دارای چالش‌هایی می‌باشد.
حتما بخوانید : خرید سرور ایران به صورت اختصاصی
به اشتراک گذاری دخیره سازها با پروتکل‌ها و تجهیزات مختلفی امکان پذیر است که در این مقاله نحوه اتصال به Share Storage به هاست‌های مختلف از طریق پروتکل NFS آموزش داده میشود.
ابتدا باید سیستم عامل openfiler را روی ماشین مجازی نصب کرده. و سرویس NFS را در سرور openfiler راه اندازی کنیم که برای اینکار ابتدا باید این سرور را روشن کرده. و سپس طبق مراحل گفته شده به آن متصل شویم و سپس به قسمت Services رفته. و در آنجا سرویس مربوط به NFS را راه اندازی و Enable کنیم.
پس از راه اندازی این سرویس شما باید دیسک مورد نظرتان را بسازید و وقتی که دیسک را ساختید. همانطور که می‌دانید باید برای آن Volume بسازید که در اینجا چون می‌خواهیم از طریق NFS به آن دیسک متصل شویم باید حالت دیسک بر روی XFS و یا EXT3 باشد. در این صورت این امکان برای شما بوجود می‌آید که به دیسک خود از طریق NFS متصل شوید.
پس از ساخت دیسک و ساخت Volume برای آن که از طریق NFS به آن دیسک متصل شوید باید بر روی دیسکی که برایتان ساخته است کلیک کنید و اسم یک فولدر را به آن بدهید.
خب پس از ساختن فولدر شما باید این فولدر که ساخته شده است را Share کنید که بتوانید به آن متصل گردید. برای share کردن فولدر بر روی آن کلیک کرده و گزینه ی Make share را می‌زنیم.
پس از انتخاب گزینه ی Make share از شما می‌خواهد که برایش تعیین کنید که این فضای ذخیره‌سازی در چه سطح share گردد چون برای share کردن این فضا شما دو حالت دارید Publice و Controlled.
اگر در سطح Public به اشتراک بگذارید آنگاه همه به این فولدر دسترسی خواهند داشت و می‌توانند از منابع آن استفاده کنند. ولی اگر که بر روی حالت دوم قرار دهید شما میتوانید برای آن تعدادی User معرفی کنید که تنها این User ها توانایی اتصال به این share folder را داشته باشند.
پس از تعیین حالت مورد نظر شما باید برای ثبت تنظیمات بر روی گزینه‌ی Uppdate کلیک کنید. در پایین صفحه همانطور که می‌بینید کادر Host access configuration وجود دارد که میتوانید تعیین کنید که اگر کسی با IP مثلا 10.0.0 به این فولدر از طریق NFS متصل شد.
چه دسترسی بر روی منابع اطلاعاتی این سیستم داشته باشد که سه حالت دارد:
پس از انجام این تنظیمات شما باید به Vcenter خود متصل شوید و بر روی سرور ESXI خود کلیک کنید و در قسمت Configuration وارد قسمت Storage adapters شوید و بر روی گزینه‌ی Add storage کلیک کنید حال باید گزینه Network File System را انتخاب کنید که برای اتصال به shared storage از طریق NFS می‌باشد.
در مرحله‌ی بعدی باید IP سرور میزبان را وارد کنید و در قسمت Folder مسیر share folder ای که در openfiler ساخته شده است را در آن وارد کنید و برای Storage خود یک اسم انتخاب کنید.
و در انتها همان طور که در تصویر زیر مشاهده می‌کتید Storage ایجاد شده در ماشین‌های مجازی هاست شما قابل مشاهده است و میتوانید همانند storage های دیگر از آن استفاده کنید.
