دانستن تفاوت دو سرور مجازی VPS و VDS زمانی برای شما مهم خواهد بود که قصد داشته باشید یک سرور شخصی مجازی را خریداری کنید (خرید VPS و VDS). سرورهای مجازی با استفاده از ابزارهای مجازی ساز یا Hyper-visor بر روی یک dedicated server نصب و سپس راه‌اندازی می‌شوند. درروش مجازی‌سازی، منابع سرور اصلی تبدیل و تقسیم به سرورهای کوچک‌تری می‌شوند که این سرورهای کوچک در اختیار مشتری قرار می‌گیرد. سرورهای اختصاصی مجازی، بیشتر مورداستفاده‌ی وب‌سایت‌هایی با بازدید متوسط هستند و همچنین هزینه‌ی راه‌اندازی چنین سروری در مقایسه با هاست اشتراکی نیز بیشتر است.
موضوع دیگری که در این دسته از سرورهای اختصاصی وجود دارد، مجازی‌سازی آنها است؛ مجازی‌سازی درواقع یک تکنولوژی به‌حساب می‌آید که باعث دگرگونی در بسیاری از امور، مانند نحوه‌ی ارائه هاستینگ می‌شود؛ همچنین این تکنولوژی است که باعث تقسیم شدن سرور اصلی به سرورهای کوچک نیز می‌شود؛ علاوه بر این موارد، مزیت‌های دیگری چون ایزوله کردن انواع سرویس‌ها و سرویس‌دهنده‌ها بر روی یک سخت‌افزار، مدیریت یکپارچه، انعطاف‌پذیری سیستم‌ها و موارد این‌چنینی را دارد.
یکی از نتایج مهم مجازی‌سازی سرور اختصاصی را می‌توان ارائه‌ی مستقیم این سرور تحت عنوان VPS و VDS دانست که در این دو سرور، اختیارات زیادی در اختیار کاربر قرار می‌گیرد و شما با خرید VPS و یا VDS می‌توانید در راستای همین اختیاراتی که وجود دارد، تنظیمات مدنظر را بدون در نظر گرفتن محدودیت‌ها اعمال کند. در ادامه به برسی جداگانه‌ی هر یک می‌پردازیم تا با ویژگی و تفاوت‌های آنها آشنا شویم.
VPS، مخفف کلمه ی Virtual Private Server یک سرور خصوصی به‌حساب می‌آید و نوعی از خدمات میزبانی است که هم‌زمان با ده‌ها یا صدها سرور مجازی دیگر، بر روی یک بستر مشترک میزبانی می‌شود و در اختیار کاربر قرار می‌گیرد؛ از همین جهت، منابع CPU و RAM در تمامی این سرورها مشترک است، بنابراین ممکن است پس از خرید VPS، زمانی که سرورهای مجازی اطراف در حال ارسال درخواست و استفاده از منابع اشتراکی با شما هستند، سرور شما دچار مشکلاتی در زمینه ی سرعت اتصال به اینترنت، پهنای باند، CPU و RAM گردد. همچنین این سرور ماهیت فیزیکی ندارد و کاملا مجازی است، به‌طوری‌که قادر است نرم‌افزار و سیستم‌عامل خود را به‌تنهایی به اجرا درآورد. یکی دیگر از مزیت‌هایی که با خرید VPS مشاهده می‌کنید، پیکربندی دقیق و متناسب با نیاز خود سرور است.
VDS، مخفف کلمه‌ی Virtual Dedicated Server، به معنی سرور اختصاصی مجازی است، ویژگی‌هایی چون کارایی بالا، قابل‌اطمینان بودن و مقیاس‌پذیری دارد که یک مزیت، برای کسب‌وکارهایی که در سایت خود با ترافیک بالا روبه‌رو هستند، به‌حساب می‌آید. سروری که VDS در اختیار کاربران خود قرار می‌دهد، کاملا مستقل است، یعنی منابعی که به‌عنوان امکانات این سرور شناخته می‌شود، به‌صورت اختصاصی برای او است. در VDS برخلاف مدل قبل، وجود سرورهای قوی در مجاور سرور شما باعث ایجاد مشکلی نمی‌شود و درنتیجه بازدهی کار و سیستم شما بالاترمی رود.
برای دریافت مشاوره و یا خرید سرویس مناسب با شماره ی 02148655 تماس بگیرید و یا از طریق فرم زیر درخواست خود را به ثبت برسانید.
البته لازم به ذکر است که در این سرور نیز امکان وجود داشتن مواردی بر روی یک بستر مشترک در فضا وجود دارد، برای مثال نرم‌افزار HyperVisor یکی از این موارد به‌حساب می‌آید که یک نرم‌افزار مجازی ساز، جهت تفکیک و تقسیم سرور اختصاصی به چند زیرمجموعه استفاده می‌شود.
VDS در اولین حالت مجازی‌سازی به وجود آمد اما نتوانست به شهرت زیادی برسد و در میزان کمتری مورداستفاده قرار گرفت و VPS بعدها به وجود آمد که در مقیاس گسترده‌ای منتشر شد؛ با توجه به اینکه دو سرور یک سرویس مشترک دارند اما تفاوت‌هایی در آن دو نیز به چشم می‌خورد. همچنین اگر می‌خواهید یک انتخابی انجام دهید که حریم خصوصی بیشتری را برای شما فراهم سازد، می‌توانید از سرور مجازی vds استفاده کنید و دیگر نگرانی در مورد حافظه سرور و پهنای باند نداشته باشید.
در این مقاله برای شما عزیزان، دو سرور مجازی را مورد مقایسه قراردادیم؛ با توجه به توضیحاتی که گفته شد، شما می‌توانید تصمیم خود را با توجه به ملاک‌هایی که در ذهن دارید و آن را مناسب برای حرفه و کار خود می‌دانید در جهت خرید VPS یا VDS بگیرید.
بیشتر بخوانید: سرور اختصاصی ایران
اینترنت اشیا (IoT) شبکه ای از اشیاء فیزیکی به هم پیوسته است که اطلاعات و داده ها را از طریق اینترنت جمع آوری و مبادله می کنند. اینترنت اشیا در دامنه پیچیدگی خود به طور مداوم در حال گسترش و تکامل است، یعنی روشی که در آن دستگاه ها به هم متصل می شوند، محاسباتی که می توانند توسط این اشیا به طور مستقل پردازش شوند و داده هایی که در ابر ذخیره می شوند به روشی پیچیده تر تکامل می یابند. جمع‌آوری داده‌ها (BI، Big Data، CDPs، و غیره) اطلاعات ارزشمندی در مورد رفتارها، علایق و ترجیحات مشتری فراهم می‌کند و از آن به عنوان اینترنت رفتار (IoB) یاد می‌شود. IoB تلاش می کند تا داده های جمع آوری شده از فعالیت آنلاین کاربران را از دیدگاه روانشناسی رفتاری درک کند. به دنبال این است که به این سوال بپردازد که چگونه داده ها را درک کنیم، و چگونه از این درک برای ایجاد و بازاریابی محصولات جدید استفاده کنیم، همه از دیدگاه روانشناسی انسانی. در ادامه به بررسی اینکه اینترنت رفتارها یا IoB چیست؟ می پردازیم.
IoB به فرآیندی اشاره می کند که توسط آن داده های کنترل شده توسط کاربر از طریق دیدگاه روانشناسی رفتاری تجزیه و تحلیل می شود. با نتایج آن تجزیه و تحلیل، رویکردهای جدیدی برای طراحی تجربه کاربری (UX)، بهینه‌سازی تجربه جستجو (SXO) و نحوه بازاریابی محصولات نهایی و خدمات ارائه شده توسط شرکت‌ها ارائه می‌شود. در نتیجه، انجام اینترنت رفتارها یا IoB برای یک شرکت از نظر فنی ساده، اما از نظر روانی پیچیده است. این نیاز به مطالعات آماری دارد که عادات و رفتارهای روزمره را بدون افشای کامل حریم خصوصی مصرف کننده به دلایل اخلاقی و قانونی ترسیم کند.
علاوه بر این، IoB فناوری‌های موجود را ترکیب می‌کند که مستقیماً بر روی افراد تمرکز می‌کنند، مانند تشخیص چهره، ردیابی مکان و داده‌های بزرگ. بنابراین ترکیبی از سه زمینه است: فناوری، تجزیه و تحلیل داده ها و روانشناسی رفتاری.
هدف IoB ضبط، تجزیه و تحلیل، درک و پاسخ به انواع رفتارهای انسانی است به گونه ای که امکان ردیابی و تفسیر آن رفتارهای افراد را با استفاده از نوآوری های تکنولوژیکی و پیشرفت های در حال ظهور در الگوریتم های یادگیری ماشین فراهم کند. رفتارهای افراد نظارت می‌شود و مشوق‌ها یا بازدارنده‌ها اعمال می‌شوند تا بر آنها تأثیر بگذارند تا به مجموعه‌ای از پارامترهای عملیاتی مطلوب عمل کنند. چیزی که واقعاً در مورد اینترنت رفتارها یا IoB مرتبط است این است که نه تنها توصیفی (تحلیل رفتار)، بلکه فعال است (تشخیص اینکه کدام متغیرهای روانشناختی را تحت تأثیر قرار می دهد تا نتیجه خاصی حاصل شود).
IoB بر انتخاب مصرف کننده تأثیر می گذارد، اما زنجیره ارزش را نیز طراحی مجدد می کند. در حالی که برخی از کاربران نسبت به ارائه داده های خود احتیاط می کنند، بسیاری دیگر از انجام این کار خوشحال هستند تا زمانی که ارزش افزوده ایجاد کند – ارزش مبتنی بر داده. برای شرکت ها، این به این معنی است که می توانند تصویر خود را تغییر دهند، محصولات را به طور موثرتری برای مشتریان خود بازاریابی کنند یا تجربه مشتری (CX) یک محصول یا خدمات را بهبود بخشند. به طور فرضی، اطلاعات را می توان در تمام جنبه های زندگی کاربر، با هدف نهایی بهبود کارایی و کیفیت، جمع آوری کرد.
اساساً، برای اینکه یک شرکت از اینترنت رفتارها یا IoB در بخش بازاریابی خود استفاده کند، جنبه های زیر الزامات ضروری هستند. در مرحله اول، قبل از ایجاد برنامه، مهم است که الگوهای تعامل و نقاط لمس کاربر را تصور کنید. آنها را در فرآیند ایجاد مشارکت دهید، نیازهای آنها را درک کنید، تجربه برنامه را یکپارچه و منسجم نگه دارید، ناوبری را ساده و معنادار کنید تا برنامه مرتبط و مفید باشد. پس از راه‌اندازی برنامه، هدف آن را بیان کنید، یک راهنمای کاربر ایجاد کنید و با بازی کردن CX در برنامه، پاداش دهید. تعامل قوی کاربر مورد نیاز است.
ثانیا، ابزارهای محکمی مانند پلتفرم های پشتیبانی چند فرمتی (XML، JSON، PHP، CVS، HTML، و غیره) مورد نیاز است که می توانند به هر API متصل شوند، که می توانند داده ها را در ابر آپلود کنند، یعنی ویژگی های اساسی پلتفرم هایی مانند به عنوان گوگل یا فیسبوک پلتفرم‌ها باید امکان شخصی‌سازی چند کانالی، به‌روزرسانی‌های متمرکز که تکرار می‌شوند، ارسال اعلان‌های منحصربه‌فرد که کاربران را به مشارکت‌کنندگان در شخصی‌سازی برنامه تبدیل می‌کند، امکان ادغام رسانه‌های اجتماعی و حفظ یک رابط تعاملی را فراهم کند.
در نهایت، این داده‌های جمع‌آوری‌شده از طریق برنامه هستند که برای مدل‌سازی رفتار کاربر خدمت می‌کنند. و به نوبه خود، این داده‌های عملی است که می‌تواند در قالب پنجره‌های بازشو و اعلان‌ها برای مشتری ارسال شود تا آنها را تشویق و ترغیب به رعایت یک رفتار دلخواه کند. تجزیه و تحلیل ضروری است تا بتوان اطلاعات ضروری را از تمام داده ها استخراج کرد.
برای استفاده از اینترنت رفتارها یا IoB از طریق Big Data می توان از چندین نقطه تماس به اطلاعات دسترسی داشت. این امر امکان کاوش در CX را از ابتدا تا انتها، دانستن اینکه علاقه مشتری به یک محصول از کجا شروع می شود، سفر آنها به سمت خرید و روش مورد استفاده برای خرید را ممکن می سازد. این توانایی ایجاد نقاط تماس بیشتر برای تعامل مثبت با مصرف کننده را فراهم می کند. این شخصی‌سازی کلید کارایی یک سرویس است. هر چه یک سرویس کارآمدتر باشد، کاربر بیشتر به تعامل ادامه می دهد و در نتیجه رفتار خود را تغییر می دهد.
مشکلی که ممکن است در این فناوری رخ دهد، ماهیت فنی ندارد. IoB با مشکلات نحوه جمع آوری، ذخیره و استفاده از داده ها مواجه است. کنترل سطح دسترسی آن دشوار است و بنابراین همه شرکت ها باید از مسئولیت استفاده از IoB آگاه باشند. گوگل، فیسبوک یا آمازون به خرید نرم افزاری ادامه می دهند که به طور بالقوه کاربر را از یک برنامه واحد به کل اکوسیستم آنلاین خود بدون اجازه آنها می آورد. این خطرات حقوقی و امنیتی قابل توجهی را برای حقوق حریم خصوصی ایجاد می کند که بین حوزه های قضایی در سراسر جهان نیز متفاوت است.
به همین دلیل، ایجاد تعادل بین پیشنهادات شخصی و مزاحمت برای جلوگیری از واکنش نامطلوب مصرف کننده ضروری است. هر شرکتی که رویکرد اینترنت رفتارها یا IoB را برای استراتژی‌های خود انتخاب می‌کند، باید اطمینان حاصل کند که امنیت سایبری قوی برای محافظت از همه آن داده‌های حساس دارد.
داده‌های جمع‌آوری‌شده از اینترنت اشیا با استفاده از فناوری IoB می‌تواند برای فروش استفاده شود، اما همه اینها تبلیغات هدفمند نیستند. سازمان‌ها می‌توانند به عنوان مثال، کارایی کمپین‌های خود را چه تجاری و چه غیرانتفاعی آزمایش کنند. همچنین، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند تلاش های فعال سازی و مشارکت بیمار را اندازه گیری کنند. در نتیجه، کاتالوگ برنامه های آن در حال حاضر گسترده است، اما با تثبیت آن در جامعه به گسترش آن ادامه خواهد داد.
اگر شما در محلی دور از مرکز شهر زندگی یا کار می‌کنید، پس گزینه‌های اتصال اینترنتی کمی خواهید داشت. یکی از این گزینه‌ها اتصال اینترنتی Dial-up است و گزینه‌ی دیگر احتمالا اتصال اینترنت ماهواره‌ای خواهد بود.
اینترنت ماهواره‌ای یک اتصال بدون سیم است و شامل ۳ ظرف ماهواره است؛ یکی در هاب ارائه‌دهندگان خدمات اینترنت یا ISP، یکی در فضا و دیگری به تجهیزات شما متصل است. علاوه‌بر ظرف ماهواره، شما به یک مودم و کابل‌های برای برقراری ارتباط میان ظرف ماهواره و مودم نیاز دارید. هنگامی که همه‌ی تجهیزات موجود، ISP سیگنال‌های اینترنت را در فضا ارسال می‌کند و سپس آن را تحویل شما می‌دهد. هر زمانی که شما درخواست (مانند دانلود، یک صفحه جدید، ارسال ایمیل و غیره) می‌دهید، این درخواست در فضا ابتدا به ظرف ماهواره و سپس به هاب ISP می‌رود. سپس درخواستِ کامل‌شده، در میان فضا به ظرف ماهواره‌ی شما و پس از آن به کامپیوتر شما بر‌می‌گردد.
تنها دلیل این که چرا از اینترنت ماهواره‌ای استفاده میکنیم، این است که شاید شما در مکانی زندگی می‌کنید که سایر گزینه‌های اتصالات اینترنت مانند کابل و DSL در دسترس نیست و ثبت نام اینترنت به روشی دیگر برای شما مقدور نمی باشد. اگر شما از اتصال اینترنتی Dial-up استفاده می‌کنید، اینترنت ماهواره ای یک ارتقاء برای آن خواهد بود، زیرا سرعت اینترنت ماهواره ای به‌طور قابل توجهی سریع‌تر است. بنابراین در جواب سوال اینکه بین سرویس اینترنت Dial-up و اینترنت ماهواره ای کدام یک بهترین سرویس اینترنت می باشد؟ می توان پاسخ داد که از نظر سرعت اینترنت ، اینترنت ماهواره ای تجربه سرعت بیشتری را به کاربر می دهد
به‌غیر از این دلیل، دلایل زیادی برای استفاده از اینترنت ماهواره‌ای وجود ندارد. در ادامه بامطالعه‌ی مزایا و معایب اینترنت ماهواره ای دلیل آن را متوجه خواهید شد.
در مورد اینترنت ماهواره‌ای، نرخ پینگ مربوط به چگونگی سرعت ارسال و دریافت فایل‌ها است. زمانی که شما باید دیتایی را به فضا، ISP ارسال کنید و دوباره برگردد، اینترنت ماهواره ای تاخیر ضعیف یا میزان پینگ بالایی دارد. بنابراین اگر شما یک gamer هستید یا نیاز دارید که از سرویس‌های VoIP استفاده کنید، اینترنت ماهواره‌ای برای شما مناسب نیست.
همانطور که مشاهده کردید، معایب اینترنت ماهواره‌ای بسیار بیشتر از مزایای آن است به همین دلیل در حال حاضر نمی توان آن را به عنوان بهترین سرویس اینترنت دانست. این اتصال اینترنتی بهترین یا معقول‌ترین گزینه نیست و به‌طرز عجیبی گران است. برخی از هزینه‌ها ممکن است به‌خاطر تکنولوژی باشند، امام این چیزی است که تقاضا و عرضه می‌شود. در همه‌ی مکان‌ها عرضه‌ی زیادی برای اینترنت وجود ندارد؛ بنابراین تقاضا وهزینه‌ها دحال افزایش هستند تا این مسئله را منعکس کنند.
همانطور که گفته شد، زمانی‌که اینترنت ماهواره‌ای تنها گزینه‌ای است که در اختیار دارید، عیب‌جویی کردن از آن یا نکوهش آن کار دشواری است. اگر شما به اتصالات اینترنتی DSL یا کابل دسترسی دارید، باید که یکی از آنها را در عوض اینترنت ماهواره ای انتخاب کنید. اینترنت ماهواره‌ای سریع‌تر از Dial-up است و این نوع اتصال اینترنتی، دسترسی به اینترنت را برای نواحی که به سایر اتصالات اینترنتی دسترسی ندارند، فراهم می‌کند. و به‌عنوان کلام آخر، داشتن اینترنت ماهواره‌ای بهتر از این است که هیچ دسترسی به اینترنت نداشته باشید.
حال که با مفهوم اینترنت ماهواره ای آشنا شده اید پیشنهاد میکنیم درباره ی تفاوت اینترنت بی سیم ثابت و اینترنت ماهواره ای نیز مطالعاتی داشته باشید
در حالی که مدت زیادی از عرضه مودم های مبتنی بر وای فای 6 و وای فای 6 ای می گذرد، تی پی لینک، بازیگر مطرح بازار تجهیزات شبکه، از سری وای فای رونمایی کرده است. 7 روتر که طراحی جذابی دارند و دسترسی فوق سریع به اینترنت را امکان پذیر می کنند. این شرکت تغییرات قابل توجهی در خانواده روترهای خود از جمله محصولات سری Archer و Deco و حتی محصولات تجاری ایجاد کرده است. در ادامه به بررسی جزئیات رونمایی از مودم BE900 تی پی لینک می پردازیم.
به گفته Wi-Fi 7، که از نظر فنی با نام 802.11BE شناخته می شود، آخرین استاندارد شبکه Wi-Fi است که علاوه بر افزایش سرعت اینترنت، تأخیر را کاهش می دهد و دستگاه های دارای Multi-Link Operation را قادر می سازد به دو دستگاه متصل شوند. همان زمان. طیف 5 گیگاهرتز و 6 گیگاهرتز را وصل کنید.
همانطور که انتظار دارید، Wi-Fi 7 از استانداردهای نسل قبلی، Wi-Fi 6 و Wi-Fi 5 و دستگاه های قدیمی تر پشتیبانی می کند، اما برای استفاده از مزایای اصلی Wi-Fi 7 باید دستگاه های جدیدی خریداری کنید. یکی از مهم ترین مزیت های وای فای 7، ارائه کانال های با ظرفیت 320 مگاهرتز است. Wi-Fi 6E از کانال های 160 هرتز پشتیبانی می کند.
اولین محصول جدید TP-Link روتر 700 دلاری Archer BE900 چهار بانده است که در نگاه اول ما را به یاد هارد دیسک های وسترن دیجیتال می اندازد. این روتر دارای چراغ LED و صفحه نمایش لمسی است. کاربر می تواند نمایشگر روتر را برای نمایش ساعت، آب و هوا یا وضعیت شبکه بی سیم سفارشی کند.
روتر TP-Link مجموعه ای از LED ها را میزبانی می کند که می تواند مواردی مانند یک ایموجی چشمک زن را نمایش دهد. روتر آرچر BE900 از OpenVPN پشتیبانی می کند و یک شبکه خصوصی مبتنی بر اینترنت اشیا برای دستگاه های هوشمند دارد.
روتر BE900 حداکثر سرعت 24 گیگابیت در ثانیه را ارائه می دهد، در حالی که استاندارد Wi-Fi 7 سرعت تئوری بیش از 40 گیگابیت در ثانیه دارد. روتر جدید TP-Link بیش از دو برابر سرعت روترهای Wi-Fi 6E این شرکت است.
در حال حاضر تعداد دستگاه هایی که از وای فای 7 پشتیبانی می کنند زیاد نیست. اکثر گوشی ها و لپ تاپ های عرضه شده در سال جاری قابلیت اتصال به طیف 6 گیگاهرتز را دارند.
دستگاه های قدیمی می توانند از دو باند 5 گیگاهرتز استفاده کنند که هر دو از سرعت 6 گیگابیت بر ثانیه پشتیبانی می کنند. مدل جدید روترهای آرچر قابلیت ارائه سرعت 10 گیگابیت بر ثانیه را دارد. TP-Link در نظر دارد پیش فروش مودم BE900 را از 31 دسامبر (10 دسامبر) آغاز و عرضه را در سه ماهه اول سال 2023 آغاز کند.
علاوه بر BE900، TP-Link چندین روتر دیگر نیز دارد که از طراحی مشابهی استفاده می کنند، اما امکانات کمتری نسبت به مدل BE900 دارند. روتر سه باند BE800 سرعت 19 گیگابیت بر ثانیه را ارائه می دهد. این روتر از چراغ LED نیز استفاده می کند اما صفحه نمایش لمسی ندارد.
روتر BE550 از سرعت اتصال بی سیم 9.3 گیگابیت بر ثانیه پشتیبانی می کند و تنها از پورت های اترنت 2.5 گیگابیت در ثانیه استفاده می کند. این روترها از ویژگی EasyMesh پشتیبانی می کنند و می توانند در شبکه مش خانگی استفاده شوند.
در میان روترهای جدید TP-Link، احتمالاً گیمرها به مدل Archer GE800 Gaming علاقه بیشتری خواهند داشت. این روتر دارای یک پنل مخصوص بازی است که می توان از آن برای اولویت دادن به ترافیک بازی نسبت به سایر اتصالات استفاده کرد. این روتر وای فای 7 از سرعت 19 گیگابیت بر ثانیه پشتیبانی می کند و به دو درگاه اترنت 10 گیگابایتی و دو درگاه 2.5 گیگابیتی مجهز شده است. این روتر دارای چهار پورت گیگابیتی دیگر نیز می باشد.
روتر GE800 Gaming از طراحی بسیار جذاب با چراغ های LED چند رنگ بهره می برد. قیمت این روتر اعلام نشده است. TP Link گفت GE800 در سه ماهه اول یا دوم سال 2023 وارد بازار خواهد شد.
TP-Link روترهای مقرون به صرفه Wi-Fi 6E را در اوایل سال جاری با Deco XE75 در دسترس قرار داد، اما مدل جدید که از Wi-Fi 7 پشتیبانی می‌کند هزینه بسیار بیشتری دارد. روتر مش سه باند Deco BE85 از سرعت 22 گیگابیت بر ثانیه پشتیبانی می کند و دارای دو پورت اترنت 10 گیگابیت در ثانیه است. بسته دوگانه این روتر با قیمت 1000 دلار موجود است. از طرفی روتر Deco BE65 با سرعت 11 گیگابیت بر ثانیه عرضه می شود و در حال حاضر قیمت خاصی ندارد.
اتصال داده های تلفن همراه خود به رایانه با یک تلفن همراه توسط یک اینترنت پر سرعت آسان است. در اینجا نحوه شروع کار با اینترنت همراه است. برای رایانه یا لپ تاپ خود به اتصال اینترنت نیاز دارید، اما به Wi-Fi عمومی دسترسی ندارید؟ راه حل ساده است اتصال کامپیوتر به اینترنت گوشی در ادامه به بررسی این موضوع می پردازیم. با ما همراه باشید.
در اتصال کامپیوتر به اینترنت گوشی Tethering اصطلاحی برای اتصال دستگاه تلفن همراه شما به رایانه است، بنابراین رایانه شما می تواند از طریق اتصال داده تلفن همراه تلفن شما آنلاین شود. از طریق USB، بلوتوث یا Wi-Fi کار می کند.
در روزهای قبل از آیفون، این به معنای استفاده از یک تلفن ویژگی قدیمی برای تماس با شماره‌ای بود که به اینترنت در هر مکانی دسترسی داشت. برخی از تلفن های همراه می توانند اتصال اینترنت خود را به اشتراک بگذارند و به شما امکان می دهند از طریق APN شبکه دستگاه آنلاین شوید.
پس از عرضه آیفون در سال 2007، بسیاری از شبکه های تلفن همراه شروع به دریافت هزینه اضافی برای برنامه های تترینگ کردند. خوشبختانه، این روش جذب پول تقریباً به طور کامل کنار گذاشته شده است – این روزها، جدا از استفاده از کمک هزینه داده شما، اتصال به اینترنت معمولاً رایگان است.
دارندگان اندروید سه گزینه تترینگ برای به اشتراک گذاشتن اتصال اینترنت تلفن همراه با لپ تاپ، تبلت یا حتی رایانه رومیزی خود دارند برای اتصال کامپیوتر به اینترنت گوشی این روش ها عبارت اند از:
در زیر به هر یک از این موارد نگاه خواهیم کرد تا کشف کنیم که کدام روش باتری شما را سریع‌تر خالی می‌کند و کدامیک داده‌ها را سریع‌تر انتقال می‌دهد.
قبل از ادامه برای اتصال کامپیوتر به اینترنت گوشی ، مطمئن شوید که اینترنت موبایل را در گوشی خود فعال کرده اید. مهم است که توجه داشته باشید که قدرت سیگنال تلفن همراه بر سرعت اتصال شما تأثیر می گذارد. استفاده از تترینگ همچنین می تواند منجر به کاهش سریع سطح باتری گوشی شما شود. اتصال بی سیم به خصوص انرژی بر است.
تلفن‌های همراه مدت‌هاست که دارای یک ویژگی مودم هستند که به شما امکان می‌دهد با استفاده از اتصال USB، دستگاه را به رایانه خود متصل کنید. این به شما امکان می دهد اتصال اینترنت تلفن همراه را از طریق یک اتصال سیمی با لپ تاپ یا سایر دستگاه های خود به اشتراک بگذارید.
وقتی از ویندوز استفاده می کنید انجام این کار آسان است. کابل USB را که برای شارژ گوشی خود استفاده می کنید به رایانه وصل کنید، سپس آن را به پورت USB گوشی وصل کنید.
در مرحله بعد، این مراحل را دنبال کنید تا دستگاه اندرویدی خود را برای اشتراک گذاری اینترنت موبایل پیکربندی کنید. ممکن است برخی از منوها بسته به دستگاه و نسخه اندرویدی که استفاده می‌کنید کمی متفاوت باشند، اما دستورالعمل‌های کلی در همه مدل‌ها یکسان است.
تنظیمات > شبکه و اینترنت > پیشرفته > نقطه اتصال و اتصال به اینترنت را باز کنید. همچنین می توانید روی اعلانی که هنگام اتصال دستگاه ظاهر می شود ضربه بزنید.
برای فعال کردن آن، روی نوار لغزنده USB Tethering ضربه بزنید. اگر خاکستری به نظر می رسد، مطمئن شوید که کابل USB به درستی در هر دو طرف وصل شده باشد.
هشدار Hotspot و Tethering ظاهر می‌شود و به شما اطلاع می‌دهد که ادامه، انتقال داده‌های موجود بین تلفن و رایانه شخصی شما را قطع می‌کند.
برای ادامه روی OK ضربه بزنید.
آیا می خواهید بدانید چگونه اینترنت موبایل را بدون کابل USB به کامپیوتر متصل کنید؟ جواب اتصال کامپیوتر به اینترنت گوشی بدون کابل استفاده از بلوتوث است. فناوری بی سیم برد کوتاه، پهنای باند کافی برای هدایت داده ها به و از تلفن شما و یک دستگاه جفت شده دارد.
هنگامی که تلفن با رایانه شما جفت شد، می توانید اتصال اینترنت تلفن همراه را به اشتراک بگذارید:
سینی سیستم ویندوز را باز کنید تا نماد بلوتوث را پیدا کنید، روی آن راست کلیک کرده و Join a Personal Area Network را انتخاب کنید.
در منوی ایجاد شده، نماد گوشی خود را پیدا کرده و روی آن کلیک راست کنید.
اتصال با استفاده از > نقطه دسترسی را انتخاب کنید.
سپس تلفن شما باید اعلانی مبنی بر فعال بودن اتصال به اینترنت با بلوتوث نمایش دهد.
سرعت: دانلود 3.5 مگابیت در ثانیه، آپلود 0.78 مگابیت در ثانیه، با میانگین پینگ 289 میلی‌ثانیه.
تأثیر باتری: استفاده زیاد از بلوتوث واقعاً به باتری شما فشار می آورد. ده دقیقه استفاده حدود 5 درصد از شارژ گوشی من را خورد.
3. چگونه اینترنت موبایل خود را به صورت بی سیم به کامپیوتر متصل کنید
ترکیب مزایای بی سیم بلوتوث با سرعت USB، اتصال تلفن شما به عنوان نقطه اتصال Wi-Fi شاید محبوب ترین گزینه اتصال به اینترنت باشد.
با استفاده از اینترنت همراه و اتصال Wi-Fi، تلفن شما یک شبکه خصوصی ایجاد می کند تا دستگاه های شما را با رمز عبور ایمن متصل کند. مطمئنا راحت ترین انتخاب است.
Win + I را فشار دهید تا تنظیمات باز شود.
به Network & Internet > Wi-Fi بروید.
روی نمایش شبکه‌های موجود کلیک کنید و برای یافتن شبکه‌ای که تلفن ایجاد کرده‌اید، مرور کنید. (همچنین می توانید این کار را با کلیک بر روی نماد اینترنت بی سیم در System Tray انجام دهید).
شبکه را انتخاب کرده و روی Connect کلیک کنید.
رمز عبور را همانطور که در تلفن خود نشان داده شده است وارد کنید (هر گونه تغییر دیگری در صورت لزوم انجام دهید) تا اتصال برقرار شود.
آیفون شما دارای یک ویژگی نقطه اتصال است که به شما برای اتصال کامپیوتر به اینترنت گوشی امکان می دهد داده های تلفن همراه خود را با هر دستگاهی به اشتراک بگذارید. در اینجا نحوه شروع استفاده از آن آمده است.
گوشی‌های هوشمند فقط به ما اجازه نمی‌دهند هر کجا که می‌رویم به اینترنت دسترسی داشته باشیم. آنها همچنین می توانند اینترنت را به دستگاه های دیگر ما نیز بیاورند. در حالی که برنامه‌های تترینگ زمانی گران بودند، افزایش اینترنت سریع تلفن همراه باعث کاهش قیمت‌ها و افزایش سرعت داده شده است.
اکنون می‌توانید تقریباً از هر کجا و در هر دستگاهی کار کنید، به شرطی که اتصال سلولی داشته باشید. امروز به نحوه اشتراک‌گذاری اتصال اینترنت از آیفون خود به دستگاه‌های دیگر از طریق Wi-Fi، بلوتوث و USB قدیمی می‌پردازیم.
برای اتصال کامپیوتر به اینترنت گوشی در آیفون به Settings > Personal Hotspot بروید و کلید ضامن را روی موقعیت On برای فعال کردن هات اسپات بزنید. ممکن است این گزینه را در منوی تنظیمات پیدا نکنید، در این صورت باید طرح خود را دوباره بررسی کنید یا با شرکت مخابراتی خود تماس بگیرید.
ممکن است گزینه Set Up Personal Hotspot را ببینید که سعی می کند این ویژگی را فعال کند، اما اغلب اپراتور شما نیاز به مداخله دارد. یا ممکن است متوجه شوید که می توانید هات اسپات را فعال کنید، اما وقتی تلاش می کنید هیچ دستگاهی متصل نمی شود (یا آیفون شما در لیست شبکه ها وجود ندارد).
به Settings > Personal Hotspot در آیفون خود بروید.
در لپ تاپ یا دستگاه تلفن همراه خود، آیفون خود را در لیست شبکه های موجود پیدا کرده و آن را انتخاب کنید.
رمز عبور نمایش داده شده در صفحه آیفون خود را در قسمت Personal Hotspot وارد کرده و متصل شوید.
پس از اتصال، یک نوار آبی در بالای صفحه مشاهده خواهید کرد. برای تغییر سریع نقطه اتصال خود، روی آن ضربه بزنید.
Hotspot شخصی را در برنامه تنظیمات آیفون خود فعال کنید.
به تنظیمات > بلوتوث بروید و مطمئن شوید بلوتوث فعال است و شما قابل شناسایی هستید.
در لپ‌تاپ یا دستگاه تلفن همراه خود، سعی کنید با جستجوی دستگاه‌های بلوتوث موجود، با آیفون خود جفت شوید.
پس از جفت شدن، به تنظیمات شبکه رایانه خود بروید، جایی که باید آیفون خود را که به عنوان رابط شبکه فهرست شده است، پیدا کنید.
با فرض اینکه این تنها اتصال فعال شما باشد، کامپیوتر شما باید به طور خودکار متصل شود.
برای اتصال به هات اسپات آیفون از طریق USB (فقط لپ تاپ و رایانه):
برای اتصال کامپیوتر به اینترنت گوشی Hotspot شخصی را در قسمت تنظیمات فعال کنید.
آیفون خود را با استفاده از کابل لایتنینگ به کامپیوتر وصل کنید.
در رایانه خود، به تنظیمات شبکه خود بروید، جایی که باید آیفون خود را به عنوان رابط شبکه USB در لیست پیدا کنید (ممکن است ابتدا درایورهای ویندوز را نصب کنند).
با فرض اینکه این تنها اتصال فعال فعلی شما باشد، کامپیوتر شما باید به طور خودکار متصل شود.
Wi-Fi به طور کلی ساده ترین راه برای اتصال است، در حالی که اتصال USB قابل اعتمادترین است. من هرگز موفق نشده ام که آیفون و مک بوک پرو خود را از طریق بلوتوث به اشتراک بگذارند
با توجه به اتصال کامپیوتر به اینترنت گوشی موبایل میزان داده ای که هنگام اتصال به اینترنت استفاده می کنید واقعاً به میزان آگاهی شما از استفاده شما بستگی دارد. به‌روزرسانی‌ها و پشتیبان‌گیری‌های پس‌زمینه واقعاً می‌توانند داده‌های زیادی را جذب کنند، بنابراین برای جلوگیری از بارگیری یا آپلود زیاد، دانستن میزان تشنگی بار رایانه شما مفید است.
اگر اتصال اینترنت خود را از طریق Wi-Fi به صورت عمومی به اشتراک می گذارید، ممکن است نگران امنیت باشید.
مهمترین چیزی که باید به خاطر داشته باشید این است که دسترسی به داده های آیفون خود را به اشتراک نمی گذارید. دستگاه شما به عنوان یک گذرگاه برای دسترسی به اینترنت گسترده تر عمل می کند. حتی اگر گذرواژه نقطه اتصال خود را به شخص دیگری بدهید، به اطلاعات شخصی شما قابل دسترسی نیست.
شما همیشه می توانید با نگاهی به آیفون خود ببینید که در حال حاضر چند دستگاه متصل هستند. اگر اتصال خود را به اشتراک می گذارید، یک نوار آبی در بالای صفحه ظاهر می شود که به شما اطلاع می دهد. با خاموش کردن هات اسپات خود در تنظیمات > هات اسپات شخصی می توانید همه را بوت کنید و رمز عبور را تغییر دهید.
به خاطر داشته باشید که هر کسی که به نقطه اتصال شما دسترسی دارد می‌تواند از داده‌های شما استفاده کند، بنابراین ممکن است ارزش این را داشته باشد که از آنها بخواهید فایل‌های حجیم را دانلود نکنند یا ویدئو را پخش نکنند. می توانید با تغییر نام دستگاه خود در زیر تنظیمات > عمومی > درباره > نام، نام هات اسپات خود را تغییر دهید.