برای موفقیت در دنیای امروز، کسب و کارها باید سریع خود را تطبیق دهند، بی وقفه نوآوری کنند و مطمئن شوند که زیرساخت‌های هوش مصنوعی آن‌ها می تواند عملکردی فراتر از تصورات گذشته داشته باشد. واضح است که این تغییرات هوش مصنوعی یکی از آن دسته تحولاتی است که نه تنها نحوه انجام کارها و برنامه های مورد استفاده را تغییر می دهد، بلکه پایه‌های فناوری را که برای ارائه و ایمن سازی برنامه‌ها و فناوری‌های جدید استفاده می شود، دگرگون می سازد. چیزی که اکنون لازم است، یک تغییر اساسی در زیرساخت‌های هوش مصنوعی است.
چرا این تغییرات ضروری است؟
روش های قدیمی برای ساخت راه حل‌ها، انتخاب مراکز داده و طراحی شبکه ها، بر اساس فرضیاتی شکل گرفته اند که دیگر در دنیای امروز معتبر نیستند. این فرضیات شامل موارد زیر می‌شوند:
بهینه سازی برای سرعت انتقال داده (Throughput):
فرض بر این بود که سیستم‌ها برای انتقال حجم بالای داده بهینه سازی شده‌اند، نه برای تأخیر (Latency) یا نوسانات شبکه (Jitter). تمرکز بیشتر روی نرخ انتقال داده بالا برای مواردی مانند استریم ویدیو، خودروهای خودران و بازی‌های آنلاین بود، و نه عملکرد زمان واقعی.
یکسان بودن کاربران و تأخیرهای ثابت:
فرض می‌شد که کاربران مشابه هستند، با تأخیرهای یکسان و تهدیدات امنیتی محدود، مانند هکتیویسم (Hacktivism)، جرایم سازمان یافته یا حملات دولت‌ها. این فرضیات تهدیدات پیچیده و متنوع امروزی را در نظر نمی گرفتند.
محیط ساده IT:
تصور می‌شد که محیط فناوری اطلاعات ساده است و نیازهای ارائه و امنیت برنامه‌ها قابل پیش بینی هستند. اما اکنون، با گسترش محیط های ترکیبی (Hybrid IT) و پیچیدگی بارهای کاری هوش مصنوعی مولد، نیاز به پشتیبانی از معماری‌ها و مدل‌های استقرار متنوع به شدت احساس می‌شود.
این فرضیات بر اساس یک چشم انداز ساده تر و قابل پیش بینی تر شکل گرفته بودند. اما با ظهور هوش مصنوعی مولد، گسترش محیط‌های ترکیبی (شامل ابر عمومی، داخلی و لبه)، و افزایش پیچیدگی در ارائه و امنیت برنامه‌ها، این فرضیات دیگر معتبر نیستند.
پیاده سازی زیرساخت هوش مصنوعی برای همگام شدن با تغییرات برنامه ها
امروزه ما با انواع مختلفی از کاربران و دستگاه‌ها سروکار داریم: کاربران سنتی، کاربران موبایل، دستگاه‌های IoT، عوامل هوش مصنوعی، برنامه‌ها و اسکریپت‌ها، که همگی به عنوان کاربران معتبر برای یک برنامه یا API عمل می‌کنند. شرکت‌ها به طور فزاینده‌ای از داشتن “ابزارها و APIهای بیش از حد زیاد” به عنوان چالش شماره یک خود در مدیریت محیط های چندگانه ابری یاد می‌کنند، که این موضوع تلاش‌ها برای حرکت به سمت عملیات خودمختار (AIOps) را پیچیده تر می کند.
علاوه بر این، با ورود ورودی‌های چندحالته و غیرقطعی (غیرقابل پیش‌بینی) که توسط هوش مصنوعی مولد ایجاد شده‌اند، شبکه‌ها و ارائه برنامه‌ها باید به صورت همزمان سرعت انتقال داده، تأخیر و نوسانات را متعادل کنند.
به طور خلاصه، ما در تلاش هستیم تا نسل جدیدی از برنامه‌ها را با جدیدترین فناوری‌ها ارائه و ایمن کنیم. این یعنی زمان آن رسیده که به طور جدی در نظر بگیریم چه تغییراتی برای ارائه برنامه‌ها لازم است تا با معماری جدید برنامه‌ها، انتظارات عملکردی جدید و نیاز به عملیات بدون مشکل در تمامی محیط‌ها سازگار باشد.
برای ارائه برنامه‌ها، این به معنای پشتیبانی از شبکه‌های چندگانه ابری، امکان مشاهده پذیری در زمان واقعی از طریق تولید داده‌های مهم مانند تأخیر، سرعت انتقال و عملکرد خاص هوش مصنوعی، و گسترش توانایی‌های ارائه و امنیت است تا نه تنها از برنامه‌های سنتی پشتیبانی کند، بلکه نیازهای گسترده داده‌های هوش مصنوعی مولد را نیز مدیریت کند.
درباره نیاز به زیرساخت جدید هوش مصنوعی
ظهور هوش مصنوعی مولد تنها یک تغییر فناوری نیست؛ بلکه یک محرک برای بازنگری در نحوه معماری برنامه‌ها، امنیت و عملکرد آن‌ها است. همانطور که ظهور فناوری ابری یک دهه پیش زیرساخت‌های فناوری اطلاعات را بازتعریف کرد، اکنون هوش مصنوعی ما را مجبور می‌کند تا کل رویکرد خود را به ارائه برنامه‌ها، از لبه شبکه تا مرکز داده، بازنگری کنیم.
در این دنیای جدید، موفقیت به توانایی تطبیق سریع، نوآوری مداوم و اطمینان از مقیاس‌پذیری و عملکرد زیرساخت‌ها در سطحی که قبلاً غیرقابل تصور بود، بستگی دارد. سازمان‌هایی که بتوانند به درستی این تحول را مدیریت کنند، پیشروان عصر جدید فناوری خواهند بود. زمان برای اقدام همین حالا است—زیرا آینده همین حالا آغاز شده است.
چرا صفر و یک؟
صفر و یک، پیشگام در ارائه خدمات اینترنت پرسرعت و پایدار، آماده است تا تجربه ای متفاوت از اینترنت را برای شما رقم بزند.
همین حالا با ما تماس بگیرید.
