DHCP (پروتکل پیکربندی میزبان پویا) و DNS (سیستم نام دامنه) هر دو در معماری سرویس گیرنده-سرور کار می کنند، اگرچه اصطلاحات متفاوتی هستند. در حالی که DNS نام دامنه را به آدرس IP نگاشت می کند، DHCP پروتکلی است که آدرس IP را به هاست در شبکه به صورت پویا یا استاتیک اختصاص می دهد. در ادامه به بررسی اینکه تفاوت DNS و DHCP چیست؟ می پردازیم. با ما همراه باشید.
DHCP
چندی پیش، مدیران شبکه آدرس IP را برای هر دستگاه جداگانه اختصاص می دادند. این به این اندازه عملی نبود و زمان زیادی را صرف کرد. اما برای تسهیل این فرآیند، DHCP (پروتکل پیکربندی میزبان پویا) بنابراین اختراع شد.
DHCP به صورت متمرکز و با استفاده از سیستم سرویس گیرنده-سرور کار می کند. سرور DHCP به صورت خودکار و پویا آدرس های IP را برای هر دستگاه متصل جدید ارائه می دهد.
DNS
به غیر از DHCP، چیزی به نام DNS (سیستم نام دامنه) شناخته می شود. DNS همچنین برای راحتی افراد با آدرس IP کار می کند، هرچند به روشی متفاوت. همانطور که قبلا ذکر شد، هر دستگاهی که در اینترنت است از یک آدرس منحصر به فرد تشکیل شده است. همین امر در مورد وب سایت ها یا دامنه ها نیز صدق می کند.
انسان ها نمی خواهند ترکیب متفاوتی از اعداد را برای هر سایتی که دوست دارند به خاطر بسپارند. مردم می خواهند طبیعی ترین چیز را بگذارند – نام آن. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که نام آدرس نیست.
این همان جایی است که DNS شروع به کار می کند. DNS نام را دریافت می کند و متعاقباً اینترنت را با هدف یافتن سرور نام یا جایی که اطلاعات مربوط به نام قرار دارد جستجو می کند.
DNS در مقابل DHCP
در زیر یک جدول مقایسه حاوی پارامترهای مهمتر در مورد DNS و DHCP آمده است.
آیا DNS بهتر از DHCP است؟
اگر به دنبال راهی ساده و کارآمد برای مدیریت آدرس های IP هستید، DHCP ممکن است گزینه بهتری باشد. اما، اگر به کنترل بیشتری بر روی شبکه خود نیاز دارید یا می خواهید ویژگی های پیشرفته را پیاده سازی کنید، DNS ممکن است انتخاب بهتری باشد. در نهایت، ضروری است که قبل از تصمیم گیری، نیازهای خاص خود را در نظر بگیرید.
نتیجه
DNS فهرستی از نام‌ها است که با آدرس‌های IP خاصی مطابقت دارد، اما یک دایرکتوری واحد نیست. درست مانند اینترنت، DNS نیز وجود دارد. می توانید DNS را به عنوان لیست مخاطبین گوشی هوشمند خود در نظر بگیرید، جایی که هر مخاطب مربوط به یک شماره موبایل خاص است.
DHCP یک پروتکل مدیریت شبکه است که فرآیند پیکربندی دستگاه ها را در شبکه های IP خودکار می کند، بنابراین به آنها اجازه می دهد تا از خدمات مختلف شبکه استفاده کنند. یک سرور DHCP به صورت پویا یک آدرس IP و سایر پارامترهای پیکربندی شبکه را به هر دستگاه در یک شبکه اختصاص می دهد تا آنها بتوانند با شبکه های IP دیگر ارتباط برقرار کنند.
