کد منبع MS-DOS 4 منتشر شد
مایکروسافت به تازگی تصمیم گرفته است که کد منبع نسخه 4.00 از سیستم عامل MS-DOS را که بیش از 36 سال قدمت دارد، به صورت منبع باز در GitHub منتشر کند. این اقدام شامل کد منبع، باینری‌ها، تصاویر دیسک و مستندات مربوط به این نسخه است. این کد منبع تحت مجوز MIT منتشر شده است که به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد تا با آن به طور آزاد کار کنند.
MS-DOS 4.00 یک نسخه جالب از سیستم عامل خط فرمان محور MS-DOS است که با همکاری IBM توسط مایکروسافت نوشته شده است. این نسخه شامل شاخه‌ای از DOS به نام Multitasking DOS یا MT-DOS است که تنها نسخه محدودی از آن منتشر شده بود.
در یک پست وبلاگ، مایکروسافت اعلام کرده است که این نسخه از MS-DOS 4.00 به لطف مکاتبات بین ری اوزی، رئیس سابق فنی مایکروسافت، و یک محقق جوان به نام کانر “Starfrost” Hyde، منتشر شده است. او در حالی که برخی از باینری‌های بتا منتشر نشده از DOS 4 را در اختیار داشت، در لوتوس مشغول به کار بود.
یکی از جنبه‌های جالب این نسخه MS-DOS 4.00، قابلیت‌های چند وظیفه‌ای آن است. یکی از بخش‌های اصلی گردش کار چند وظیفه‌ای در این نسخه، مدیر جلسه (با نام Sm.exe) است که امکان تعویض کلید داغ بین شش برنامه از پیش تعریف شده را فراهم می‌کند. اما او همچنین اشاره می‌کند که در تست‌های خود، این مؤلفه به نام Sm.exe با باگ هایی روبرو شده و استفاده از آن در حالت فعالیت بسیار کاربردی نیست.
برای علاقه‌مندانی که به کسب اطلاعات بیشتر در مورد چند وظیفه‌ای در MS-DOS 4.00 علاقه‌مندند، وبلاگ Hyde که به تازگی اطلاغاتی را از این سیستم عامل منتشر کرده است که شاید ارزش مطالعه داشته باشد. همچنین، کد منبع MS-DOS 4.00، باینری‌ها، تصاویر دیسک و مستندات مربوطه اکنون در GitHub قابل دسترسی است.
در صورت تمایل به اجرای سیستم عامل بر روی سخت‌افزار، دو تصویر دیسک مربوط به MS-DOS 4.00 را در فهرست V4.0-OZZIEBIN می‌توانید پیدا کنید. علاقه‌مندان به سخت‌افزار قدیمی مانند IBM PC XT یا سیستم‌های جدیدتر مانند پنتیوم، می‌توانند این سیستم‌عامل را به صورت بومی اجرا و نصب کنند. همچنین، مخزن GitHub شامل کد منبع نسخه‌های 1.25 و 2.0 از MS-DOS نیز می‌باشد.
با انتشار کد منبع MS-DOS 4.00، مایکروسافت به توسعه‌دهندگان و علاقه‌مندان فرصتی برای بررسی و مطالعه عمیق‌تر این سیستم عامل قدیمی را ارائه کرده است. این اقدام نه تنها به حفظ تاریخچه فناوری کمک می‌کند، بلکه امکانات و قابلیت‌های آن نیز برای نسل‌های آینده قابل دسترسی خواهد بود.
